நினைத்துப்பார்க்கிறேன்

                                      நினைத்துப் பார்க்கிறேன்
                                     ---------------------------------------

இன்று காலை என் மகன் தொலைபேசியில் அழைத்தான்  எப்போதும் காலில் சக்கரம்  கட்டியது போல் வேலை நிமித்தம் ஓடுபவன்  , தொலை பேசியில் அழைத்ததும்   இன்று என்னைக் காண வருவதாகக் கூறியது கேட்டு மகிழ்ந்தேன்  ஒரே ஊரில் இருந்தும் அடிக்கடி சந்திக்க முடிவதில்லை. ஒரு முறை ஜீவி  அவர்கள் ஏன் தனியே தங்குகிறீர்கள் மகனுடன் இருக்கலாமே என்று குறிப்பிட்ட நினைவு, ஆனால் என்  குணத்துக்கு தனியே இருப்பதே சரி  என்றும் பதில் எழுதியதாகவும்  நினைவு. இன்னொரு சந்தோஷம்  என்னவென்றால்  இம்முறை வரும்போது என்  இரண்டாம் பேரன் எங்களுடன் சில நாட்கள் இருப்பான் என்றும்  கூறியதுதான் பேரக்குழந்தைகள்தாத்தா பாட்டிக்கு எப்பவுமே செல்லம் தான் ஆனால் அது ஒருசில வயதுவரை மட்டுமே. அவர்களும் வளர்கிறார்கள்  தங்களுக்கு என்று ஒரு தனி ஐடெண்டிடியையும்  வளர்த்துக் கொள்கிறார்கள் அதுவும்  இந்தக் காலத்தில் …..சொல்லவே வேண்டாம் மூன்று வயதுக்குள் இருந்தபோது என்  பேத்திக்கு நான்  இருந்தால் போதும் அவ்வளவு பொசெசிவ்நெஸ் . ஆனால் இப்போதுகல்லூரி முடிக்கும் தருவாயில் அதே போல் அவள் இருப்பாள்  என்று நினைப்பதும் கொஞ்சம் ஓவரில்லையா  இருந்தாலும்நான் அவளிடம்  அவப்போது long long ago , so long ago . nobody knows how long ago  there was a little girl who used to love her thaaththa so much that the thaththaa  longs for those days  என்று கலாய்ப்பேன்  குழந்தைகள் குழந்தைகளாக இருக்கும்  வரை தாத்தா பாட்டிகள் மகிழ்ச்சியில் இருக்கிறார்கள்  இந்த என்   அங்கலாய்ப்பை  நான் ஒரு பதிவாக எழுதி இருந்தேன்

 மூன்றாண்டு   முற்றுப்   பெறாத   இளவயது, 
  எண்ணமும்   சொல்லும்   இணையப்   பெறாத   மழலை, 
  சொல்வதை,   கேட்பதை, கிரகிக்க  விழையும்   தன்மை,
                             ஒ ,  அது  அந்தக்  காலம் !
       கதை    கேட்கும்    ஆர்வம்,
       கதா   பாத்திரமாகும்   உற்சாகம்,
       ராமனாக , அனுமனாக,  அரக்கி  சூர்ப்பனையாக,
       மாறுவான்  நம்மையும்   மாற்றுவான்,
                              ஒ , அது   அந்தக்   காலம்.  !
       நான்கு   மாடுகள்   கதையில்   அவனே  சிங்கம் ,
       முதலையும்   குரங்கும்   கதையில்   அவனே  குரங்கு, 
      பீமன்    வால   நகர்த்த   திணறும்  கதையில்  அவனே

   அனுமன்  
                              ஒ , அது    அந்தக்   காலம்,  !
      ஆறு    காண்ட   ராமாயணம்   அழகாக   சொல்லுவான்,
      ,
       கலைஞரின்   வீரத்தாய்   வசனமும்  விட்டு வைத்தானில்லை,
                                ஒ , அது   அந்தக்  காலம், !
       விநாயகர்  துதி   பாடுவான், வள்ளிக்  கணவன்  பெயர்  பாடுவான், 
       கண்ணனின்   கீதை  சொல்லுவான், காண்பவர்  கேட்பவர்
       மனம்  மகிழ  திரை  இசையும்   பாடுவான்,
                               ஒ , அது    அந்தக்   காலம்,  !
       கதை   சொல்லி  மகிழ்ந்தேன் , அவனோடு  நானும் நடித்தேன் ,
       அவனைப்  போல்  என்னை   நான் மாற்ற ,  என் வயதொத்தவன்   போல் 
       அவன்  மிளிர , எனக்கு  அவன், அவனுக்கு  நான் என,
     ஒ , அது   அந்தக்    காலம்,   !
       காலங்கள்    மாறும்  காட்சிகள்    மாறும், 
       காலத்தின்   முன்னே   எல்லாம்   மாறும்,
       மாற்றங்கள்   என்றால்   ஏமாற்றங்களா, ?
      நேற்று   இன்றாகவில்லை, இன்று   நாளையாகுமா, ?
       ஓராறு   வயதில்  இல்லாத  எண்ணம்,
      மூவாறு   வயதில்  வருவது    ஏனோ, ?
      இதுதான்    தலைமுறை   இடைவெளியோ, ?
      கடந்த   நிகழ்வுகள்   நினைவுகளாய்த்   திகழ,
      நடக்கும்   நிகழ்வுகள்   மகிழ்வாக   மாற ,
      இன்றும்    ஒரு நாள் , ஒ அது   அந்தக்   காலமாகும், !

இது எழுதியது என் மூத்தபேரன் பற்றி ஆனால் இன்று வரப் போவது என் இளைய பேரன்  இவனைக் குறித்தும் நிறைய  எழுதி இருக்கிறேன்

கடந்த கால நினைவுகள் மனதுக்கு உற்சாகம் தரும் கூடவே இந்தக் காலம் ஏன்  அப்படி இல்லை என்றும் மனம் ஏங்கும்

,