இன்னுமொரு வாய்ப்பு

 ஆண்டொன்று கழிகிறது, இன்னொன்று மலர்கிறது.

நாளெல்லாம் ஒன்றுபோல் தோன்றினும் ஒன்றாவதில்லை.

ஒவ்வொரு விடியலிலும் மீண்டும் உயிர்க்கிறோம்

புலரியில் புள்ளினங்கள் பறக்கும்போது அவை

நேற்றை நினைக்கின்றனவா ?. இன்றைக்கென்று புதுப்

பிரமாணங்கள் எடுக்கின்றனவா ?..மனிதனுக்கு மட்டும் ஏன் இந்த

இன்று, நேற்று, நாளையெல்லாம் .ஓ......! அவனுக்கு ஓரறிவு கூட

இருப்பதாலா. இருக்கட்டும். நேற்றின் நாளையாம் இன்று பற்றி

நேற்றே கவலை கொண்ட அவன் இன்றின் நாளையைப் பற்றி

சிந்திக்காமல் இருப்பானா. சிந்திக்கட்டும் சிந்திக்க வேண்டும்

நாளெல்லாம் ஒன்றுபோல் தோன்றினும் ஒன்றாவதில்லை.

ஒவ்வொரு நாளும் சிகரம் தொட இன்னொரு வாய்ப்பு.

வாழ்க்கைப் பயணம் தொடர்வோம் . புத்தாண்டில் புது

சிகரம் தொடப் பிரமாணம் எடுப்போம்.
(ஒரு இழப்பின் வேதனையில் என்னையே தேற்றிக் கொள்ள 

எழுதியது)