Final Note from Our Family — In Loving Memory of G. M. Balasubramaniam (GMB)

Hello world,

This is a post I never imagined I would have to write. With a heavy heart, I’m here to share that my dearest grandfather, G. M. Balasubramaniam, fondly known to many as GMB, left this world on the morning of 13th November, 2025.

A decade and a half ago, I created this blog for him—because he had things worth saying, wisdom worth sharing, and a love for the Tamil language that deserved a home. Today, I write here on his behalf.

GMB, or as we call him Appa, was never just a writer. He was warmth and wit shaped into a person. Philosophical in thought, quirky in expression, sincere in conviction. He wrote about anything and everything he believed the world should hear.

He bore responsibility from the age of 13, stepping into the role of caring for his family after losing his parents. He grew into a man who laughed easily, loved deeply, and carried himself with a quiet dignity that touched everyone around him. His family, friends, grandchildren, and great-grandchild were his pride, his joy, and the very meaning of his life. He lived every beat of his heart for us, and now we will carry him in every beat of ours.

He often shared a line with a half-smile:
“Old age is a punishment for the sin you have not committed.”

Today, as we learn to live with his absence, those words feel heavier and truer than ever.

This blog was a part of his core world — a space where he poured out his memories, opinions, humour, and heart. With this blog post we wanted to let his “virtual family” know that the blog will remain gently silent – a preserved space for his words, but no longer an active one.

Thank you to every reader who encouraged him, debated with him, laughed at his quirks, and cherished his words. You were part of his extended family, and he valued each one of you more than you may ever know.

As we say goodbye, we leave behind his voice in the only place he believed it would live forever — his writing.

With gratitude,
GMB Family

The Tamil version of this post was created using ChatGPT’s translation support. Any linguistic or stylistic variations are a result of the AI translation and not my own work.

வணக்கம் உலகமே,

இந்த பதிவை எழுத வேண்டிய நாள் வரும் என நான் ஒருபோதும் நினைத்ததில்லை. மிக கனத்த மனதுடன், எங்களின் அன்புத் தாத்தா ஜி. எம். பாலசுப்ரமணியம், அனைவருக்கும் பரிச்சயமான GMB, 2025 நவம்பர் 13ஆம் தேதி காலை எங்களை விட்டு பிரிந்தார் என்பதை பகிர்கிறேன்.

பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு முன், அவர் சொல்லத்தக்க எண்ணங்களும், பகிரத்தக்க ஞானமும், நேசித்த தமிழ்ப் பாசத்திற்கும் ஒரு இல்லம் தேவைப்பட்டதால், இந்த வலைப்பதிவை நான் உருவாக்கினேன். இன்று, அதே இடத்தில், அவருக்குப் பதிலாக நான் எழுதுகிறேன்.

எங்களுக்கு அப்பா என்று அழைக்கப்பட்ட GMB அவர்கள் ஓர் எழுத்தாளர் மட்டுமல்லர். அவர் மனித உருவில் பாசமும் நகைச்சுவையும் கலந்த ஒரு தன்மை — ஆழமான தத்துவம், சுறுசுறுப்பான வினோதம், மனம் திறந்த நேர்மை ஆகியவற்றின் வடிவம். உலகம் கேட்க வேண்டியது என்று அவர் நம்பிய எதையும் அவர் எழுதத் தயங்கவில்லை.

13 வயதிலேயே பெற்றோரை இழந்த பின், குடும்பத்தை கவனிக்கும் பொறுப்பை தாங்கியவர். இழப்பால் நிரம்பிய சிறுபிள்ளைப் பருவத்தைத் தாண்டியும், எளிதில் சிரிக்கும் உள்ளமும், ஆழமாக நேசிக்கும் இதயமும், அமைதியான கண்ணியத்தோடும் வாழ்ந்த ஒரு மனிதராக வளர்ந்தார். அவரது குடும்பம், நண்பர்கள், பேரப்பிள்ளைகள் மற்றும் அவரது முற்குழந்தை — இவர்களே அவரது பெருமை, மகிழ்ச்சி, வாழ்வின் உண்மையான அர்த்தம். அவர் தனது இதயத்தின் ஒவ்வொரு துடிப்பையும் எங்களுக்காகவே வாழ்ந்தார்; இனி எங்கள் ஒவ்வொரு துடிப்பிலும் அவரை நாங்கள் சுமப்போம்.

அவர் அடிக்கடி ஒரு வரியைப் புன்னகையுடன் சொல்லுவார்:

“செய்யாத பாவத்திற்கும் வயதானால் தண்டனை கிடைக்கும்.”

இன்று அவரது இல்லாமையை ஏற்றுக்கொள்ள முயலும்போது, அந்த வார்த்தைகள் இன்னும் கனமாகத் தோன்றுகின்றன.

இந்த வலைப்பதிவு அவரது உலகின் முக்கியமான பகுதி — அவரது நினைவுகள், கருத்துகள், நகைச்சுவை, அன்பு ஆகிய அனைத்தும் கலந்திருந்த இடம். இந்த பதிவின் மூலம், அவரது “மெய்நிகர் குடும்பத்தினருக்கு” நாங்கள் தெரிவிக்க விரும்புவது — இந்த வலைப்பதிவு மூடப்படாது; ஆனால் இனி அமைதியாக, அவரது எழுத்துகளுக்கான ஒரு காப்பகமாகவே இருக்கும் — செயலில் இல்லாத ஒரு பாசமான இடமாக.

அவரை ஊக்குவித்த ஒவ்வொரு வாசகருக்கும், அவருடன் விவாதித்தவர்களுக்கும், அவரது வினோதங்களை ரசித்தவர்களுக்கும், அவரது வார்த்தைகளை மதித்தவர்களுக்கும் எங்களின் மனமார்ந்த நன்றி. நீங்கள் அவருடைய விரிந்த குடும்பத்தின் ஒரு அங்கம்; அதை அவர் எவ்வளவு மதித்தார் என்பதை நீங்கள் அறிந்திருக்க முடியாது.

இன்று நாங்கள் விடைபெறும் போது, அவர் என்றென்றும் உயிர் பெறும் என்று நம்பிய ஒரே இடத்தைப் பின்னால் வைக்கிறோம் — அவருடைய எழுத்தை.

With gratitude,
GMB Family