இன்னும் இன்னும்

         
                                இன்னும்  இன்னும் 
                              ------------------------------------

பெண்களைப் பற்றி நிறையவே எழுதி இருக்கிறேன்  இர்ந்தாலும் முற்றிலு புரிதல் இல்லையோ என்னும் சந்தேகம்  எழுகிறது இப்போதுபெண்களைப் பற்றிய  இன்னொரு கோணம்  இதை எழுதும்போது வியப்புதான் மேலிடுகிறதுபெண்ணே நீ ஒரு புதிர் பல பெண்களுக்கு  ஒப்புதல் இருந்தாலும்   இப்பதிவின் கருத்தோடு ஒத்துப்போக மனம்  சொன்னாலும் வெளிப்படையாக  ஒத்துக்கொள்ள விரும்பமாட்டார்கள் என்றே தோன்றுகிறது ஒருவேளைஅதுவும் பெண்களின் குணதிசயங்களில் ஒன்றோ  இதில் கூறப்பட்டிருக்கும் செய்திகள் எப்போதோ எனக்கு வந்த மின்னஞ்சலின்  அடிப்படையில் கூறப்பட்டவை

நியூ யார்க்கில் புதிதாக ஒரு விற்பனையகம் தொடங்கப் பட்டது
அங்கு கணவர்கள் விற்பனைக்கு என்று அறிவிக்கப்பட்ட பலகை
யில் கணவரைத் தேர்ந்தெடுக்க சில விவரங்கள் இருந்தது.

நீங்கள் ஒரு முறைதான் கடைக்கு வருகை தரலாம். 


ஆறு மாடிகள் உள்ள இக்கட்டிடத்தில் கணவர்களின் தகுதிகள்
ஒவ்வொரு மாடியின் நுழைவாயிலில் எழுதப்பட்டு இருக்கும். 
அங்கிருந்து ஒருவரை நீங்கள் தேர்ந்தெடுக்கலாம்.அல்லது
அடுத்த மாடிக்குச் சென்று அங்கிருந்து தேர்ந்தெடுக்கலாம். ஒரு 
மாடியிலோ அல்லது அடுத்த மாடியிலோ கணவரை வாங்கலாம்.
ஆனால் ஒரு விதி.! ஒரு தளத்தை விட்டு வெளியே வந்தால் 
மீண்டும் அத்தளத்துக்கு வர அனுமதி கிடையாது 


ஒரு பெண் கணவனை வாங்க அக்கடைக்குச் சென்றார். முதல் 
தளத்தில் இவ்வாறு எழுதப் பட்டிருந்தது


தளம்..1.:-இதிலுள்ள ஆண்கள் பணியிலிருப்பவர்கள். கடவுளை 
                   நேசிப்பவர்கள்.

                  (இதை விட்டு அடுத்த தளம் சென்றாள்)

தளம் 2:- இதிலுள்ள ஆண்கள் பணியிலிருப்பவர்கள் கடவுளை 
                  நேசிப்பவர்கள். குழந்தைகளிடம் அன்பாயிருப்பார்கள் 
                  (இதையும் விட்டு அடுத்த மாடிக்குச் சென்றாள். )


தளம் 3:-இதிலிருக்கும் ஆண்கள் பணியிலிருப்பவர்கள்.கடவுளை 
                 நேசிப்பவர்கள் குழந்தைகளிடம் அன்பாயிருப்பார்கள்.
                 அழகாயிருப்பார்கள். 


”வாவ்.  மேலே பார்க்கலாம் . எப்படி என்று “ என நினைத்துக்
கொண்டே நான்காவது மாடிக்கு வருகிறாள்.

தளம் 4:-இதிலுள்ள ஆண்கள் பணியிலிருப்பவர்கள்.கடவுளை 
                நேசிப்பவர்கள்.குழந்தைகளிடம் அன்புள்ளவர்கள்.
                வசீகரிக்கும் ஆணழகர்கள். வீட்டுப் பணிகளில் உதவி
                செய்வார்கள்.


ஆர்வம் மேலிட அடுத்த தளத்தில் என்ன சிறப்பு என்றறிய
ஐந்தாவது மாடிக்கு வருகிறாள். விழிகள் விரியப் படிக்கிறாள்.


தளம் 5:-இதிலுள்ள ஆண்கள் பணியில் இருப்பவர்கள். கடவுள் 
                 பக்தி உள்ளவர்கள். குழந்தைகளிடம் பிரியமாய் இருப்
                 பவர்கள். வசீகரிக்கும் ஆணழகர்கள் விட்டு வேலை
                 களில் ஒத்தாசை செய்பவர்கள். சிறந்த காதலர்களாக
                 இருக்கும் தகுதி பெற்றவர்கள். 


அடுத்த மாடியில் இன்னும் சிறந்த கணவன் கிடைக்கலாம் ,
என்னும் எதிர்பார்ப்புடன் ஆறாவது தளத்துக்குச் செல்கிறாள்.
அங்கே....


தளம் 6:-நீங்கள் இத்தளத்துக்கு வரும் 4,363,012-ஆவது நபர். 
                இந்தத் தளத்தில் கணவர்கள் விற்பனைக்கு இல்லை
                பெண்களை திருப்தி செய்ய முடியாது என்று நிரூபிக்
                கவே இந்த மாடி.


                கணவர்களை விற்பனை செய்யும் கடைக்கு நீங்கள் 
                வருகை புரிந்ததற்கு நன்றி. படிகளில் இறங்கும் போது
                கவனமாயிருங்கள். இது நல்ல நாளாயிருக்கட்டும்.
                 ------------------------------------------------------------------------------- 


  

 

  

மடியில் கனம்

                                                        மடியில் கனம்
                                                        ------------------------

                      காட்சி    1

பாத்திரங்கள் --- நவநீதம்  வேதா  பாண்டி

இடம்    நவநீதத்தின்  வீடு

திரை உயரும்போது நவநீதம் வீட்டின் ஹாலில் சோஃபாமேல் சோகத்துடன் வீற்றிருக்கிறான் அவன் மனைவி

வேதா----  என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு  ஏதோ கப்பல் கவுந்தாப்புல உட்கார்ந்து இருக்கீங்க

நவநீதம்---  சத்தமா பேசாதே வேதா. உனக்குத் தெரியுமா பட்டாசுக்கடை பரமசிவத்தின் கடையில் பட்டாசுகள் திருட்டுப் போச்சாம்

வேதா-----   அதுக்குஅவர்தானே கவலைப் படணும்  உங்களுக்கென்னாச்சு

நவநீதம் --- அவன் போலீசுல புகார் கொடுத்திருக்கானாம்

வேதா ---  அதுக்கு என்ன இப்ப  அதுதானே முறை

நவநீதம் --- போலீசிலிருந்து  மோப்ப நாய் வருமா எனக்கு பயமா இருக்கு

வேதா –    உங்களுக்கு ஏன் பயம்  நீங்கள் திருடினீங்களா

நவநீதம் –  ( அலறிக் கொண்டே)ஐயோ நான் திருடலை எனக்கேன் பயம்னா  அவன் கடையில நான் கொஞ்ச நேரம் உட்கார்ந்திருந்தேன் நாய் என்னை மோப்பம்பிடித்து காட்டிக் கொடுத்தாலோ அதுதான்,,,,,

வேதா-----  மடியில கனமிருந்தாத்தானே பயம்  உங்களூக்கு என்ன

நவநீதம் ---நாய்க்குத்தெரியணுமே என்னை காட்டிடுத்துன்னா அஞ்சறிவுதானேஅதற்கு  (வெளியில் நாய் குரைக்கும் சத்தம் நவநீதம் அலறி பின்  கட்டுக்கு ஓடுகிறான் )

                        காட்சி _2

பாத்திரங்கள்

நவநீதம் பாண்டி  வேதா-- குடுகுடுப்பைக்காரன்

திரை உயரும்போது

குடு குடுப்பைக்காரன்--   –ஐயாவுக்கு நல்ல காலம் பிறக்கப் போகுது நல்லகாலம் பிறக்கப்போவுது  கவலை எல்லாம் நீங்கி சந்தோஷப்படப் போறார்

நவநீதம்........( வீட்டின் பின்புறத்திலிருந்து)டேய் பாண்டி என்படுக்கைமேல் நான் சுருட்டி வைத்திருக்கும்  வேட்டி சட்டையை அந்தக் குடுகுடுப்பைக்காரனுக்கு கொடுத்து போகச்சொல் ( மனதுக்குள்..நாய் மோப்பம்  பிடித்தாலும் குடுகுடுப்பைக் காரனிடம்தானேபோகும் ) வெளியே நாய் குரைக்கும் சத்தம்

ஆஅ ஐயோ நாய் நாய்    !! … (வீட்டின்  பின்புறத்தில் இருக்கும்  மரத்தில் ஏறிக் கொள்கிறார்

வேதா   (அங்கு வந்து)இது என்ன கூத்து மரத்தின்  மேலே ஏறி என்ன செய்கிறீர்

நவநீதம் --- நாய் வந்ததா குரைக்கும் சத்தம் கேட்டதே

வேதா   –அதுஅந்தக் குடு குடுப்பை காரனை பார்த்து குரைத்தது என்ன ஆச்சு உங்களுக்கு வர வர நடவடிக்கையே சரியில்லையே

நவநீதம்—வேதா நாய் மரம்  ஏறி வந்து பிடிக்குமா( நாய் குரைப்பது கேட்டு )ஐயோ வேதா அது போலிஸ் நாயா அதை விரட்டேன் பயம்மா இருக்கு

வேதா ---உங்களுக்கு என்னவோ ஆகியிருக்கு

                              காட்சி –3

பாத்திரங்கள் ---நவ நீதம்   வேதா பாண்டி

பாண்டி – அப்பா எவ்வளவு நேரம்  மரத்தின் மேல் இருந்தீர்கள் குடுகுடுப்பைக்கு உங்கள் வேட்டி சொக்காய் எல்லாம்  கொடுத்தேன்   சண்ட்க்ஹோஷமாய் வாழ்த்திச் சென்றான் அப்பா உங்களுக்கு ஒரு சந்தோஷ சமாச்சாரம்  பட்டாசு பரமசிவம்  புகாரை வாபஸ் வாங்கி விட்டாராம்  ஏதோகணக்கில் தவறு இருந்ததாம் கவனிக்காமல் போலீசில் புகார் கொடுத்தாராம்  போலீஸ் நாட்க்கு இனி பயப்படத்தேவை இல்லை  ஆனால் நல்ல வேட்டி சொக்காய் குடுகுடுப்பைக்கு லாபம்

வேதா –இண்ட மனுஷன் செய்ததைப் பார்த்து எனக்கே இவர்தான் பட்டாசு திருடினாரோ என்று சந்தேகம் வந்தது

 நவநீதம் – நான்  தீபாவளிக்கு நண்பன் கடையில் இருந்து சில வெடிகள் எடுத்துவந்தேன்   அதுக்குத்தான் பரமசிவம் புகார் கொடுத்தானோ என்றுபயம் வந்தது இனி எந்த நாய்க்கும் பயப்படப்போவதில்லை  ஹஹஹா

                      திரை –சுபம் –முற்றும்  

                      --------------------------------------

 

  

இப்பூவுலகே எனக்கன்றோ

                                      இப்பூவுலகே எனக்கன்றோ
                                -------------------------------------------------

இப்பூவுலகே எனக்கன்றோ
------------------------------------

               பேரூந்து ஒன்றில் பயணம் செய்தேன். 
               பேரழகி ஒருத்தியைப் பக்கத்தில் பார்த்தேன்.
               என்ன  அழகு இவள்,நானேன் இல்லை அவள் போல், 
               எண்ணி மருகிய என் கவனம் சிதறியது.
               நிறுத்தத்தில் அவள் இறங்க எழுந்தவள்
               தடுமாறி கீழே விழப் போனவளைக் 
               கை தூக்கிப்பிடித்து நிறுத்தினேன்.
               புன்னகைத்து நன்றி சொன்னவள் செல்கையில் 
               கவனித்தேன் அவளுக்குக் கால் ஒன்று கட்டை என்று.
ஆண்டவனே, நான் குறைப் படுகையில் 
என்னை மன்னித்து விடு. 
எனக்கிருக்கிறது நல்ல இரு கால்கள். 

              மென்று சுவைக்க மிட்டாய் வாங்க 
              பெட்டிக்கடைப் பக்கம் சென்றேன்.
              மலர்ந்து சிரித்த சிறுவனுடன் சிறிது நேரம்,
              பேசிச்செல்ல மனம் மிக  விழைந்தது.
              தாமதமானாலும் பாதகமில்லை, பேச்சுக்கொடுத்தேன்.
              காசு கொடுத்துப் போகையிலே, அதனைத் 
              தடவிப் பார்த்த பையன் நன்றி சொன்னான்; 
              கண்ணில்லா அவனிடம் அன்பாய்ப் பேசியதற்கு.
ஆண்டவனே நான் குறைப்படுகையிலே
என்னை மன்னித்து விடு. 
எனக்கிருக்கிறது காண நல்ல இரு கண்கள்.

             தெரு ஓரத்தில் ஆடிக்கொண்டிருந்த
             சிறுவர்கள் மத்தியில் ,பார்த்துப் பரவசமாகி
             நிற்கும் நானறிந்த சிறுவனிடம்  அவன் ஏன் 
            ஆடப் போகவில்லை என்றே கேட்டேன்
            மலங்க விழித்த அவனுக்கு, காதிரண்டும்
            கேளாது என்பதனை  மறந்து விட்ட நான். 
ஆண்டவனே நான் குறைப்படுகையிலே
என்னை மன்னித்துவிடு.
எனக்கிருக்கிறது நல்ல இரு கேட்கும் காதுகள். 



            எ ங்கும்  என்னை நடத்திச் செல்ல நல்ல 
            இரு கால்களும்,
           அழகான அஸ்தமனத்தில் ஆதவனை ரசிக்க
            இரு கண்களும்,
            என்னைச் சுற்றி நடப்பதைக் கிரகிக்க நல்ல 
            இரு காதுகளும்
            இருக்கையிலே குறைப்படுதல் தவறன்றோ...
            இந்த உலகையே ரசிக்க வைக்க, 
           எல்லாப் புலன்களும் எனக்கிருக்க 
            இந்தப் பூவுலகே எனக்கன்றோ.!
============================================
  

(ஏழு ஆண்டுகளுக்கு முன்  எழுதியது)

இந்தப் பாட்டும்  என் நினைவில் ஓடும்  நல்ல வேளை பாட்டும்காணொளியும்  கிடைத்தது யாருக்காவது இப்ப்பாடல் கேட்ட நினைவிருக்கிறதா

பாடல் வரிகள்

பல்லவி:    சிந்தை அறிந்து வாடி செல்வக் குமரன்

செந்தூர் இடம் தங்கும் பொன் தாள் மலர் கந்தன்         (சிந்தை)

அப :  அந்தோ என் ஆசை எல்லாம் கொள்ளை கொண்டானே

ஆறுமுக வடிவேலன் ஸிவபாலன்                                   (சிந்தை)

ஹரிகாம்போஜி

ச  1: அன்று வந்து போனது அவர்க்கு நினைவில்லையோ

ஆரிட்ட போதனையோ அன்புமனம் வல்லையோ

ஒன்றுபட்டிருந்த உறுதி மனம் இல்லையோ

உத்தேசம் தான் என்ன சித்தன் மகன் குஹன்                  (சிந்தை)

ஸுரடி

ச 2: சின்னஞ் சிறு வயதில் என்னை மாலை இட்டானே

சிரிக்கச் சிரிக்கப் பேசி என் கைவளை தொட்டானே

அன்னம் பாலும் வெறுக்க அவனியில் கைவிட்டானே

அடிமைப் பெண்டீரென்றே முடிய மறந்திட்டானே          (சிந்தை)

காபி

ச3: கட்டி தொட்டுமே இதழ்க் கனி அமுதம் பொழிந்தான்

கலவி மதனைப் போலே குலவி முத்தம் கொடுத்தான்

எட்டுக்குடி வேலவன் இசை அமுதம் படித்தான்

என்றும் பிரியேன் என்று என் கைமேல் அடித்தான்            (சிந்தை)

                      தந்தையர் தினநினைவுகள் 
                      --------------------------------------------     

             ஆடிவரும் மைந்தன் ஓடிவரக் கண்டு 

              ஓடிவந்தால் வீழ்ந்து விடுவாய் -காயம் படும் 

              கவனம் கவனம் என்றே பதறினாள் 

              ஒன்றே நன்றெனப் பெற்றெடுத்த  தாய். 

இன்று நான் பள்ளியில் பந்தயத்தில் 

வென்ற நாள் நானே முதல்வன், நானே முதல்வன் 

எனை வெல்ல இங்கு யாருமில்லை என் வேகம் அதிவேகம்.

அப்பா, உன்னையும் நான் வெல்வேன் 

பந்தயத்தில் என்னோடு  ஓட நீ தயாரா.?

என்றே கேட்ட மகனிடம்

              ஆறு வயதுச் சிறுவன் நீ ஒன்றும் அறியாத பாலகன் 

               உன்னோடு நான் ஓடினால் நானொன்றும் அறியாதவன் 

              என்றென்னைப் பழிப்பார்கள் நானில்லை ஓடுவதற்கு 

               என்னிடம் நீ தோல்வி காண விருப்பமில்லை எனக்கு 

               என்றே அப்பனும் மழுப்பிடஒப்புக்கொள் உன்னால் ஓடமுடியாது

ஓட்டத்தில் என்னை வெல்ல முடியாது என்றே

தன கீர்த்தி நிலை நிறுத்த சவாலுக்கு அழைத்தான் மகன்.

              மகனை ஓட்டத்தில் வெல்ல விட மகிழ்ச்சிதான்

              இருந்தாலும் வாழ்க்கைப் பந்தயத்தில் பங்கு பெற

              இதையும் ஒரு பயிற்சியாகக முயற்சிப்போமே

              என்றே மகனைப் பெற்றவனும் முனைந்து வந்தான்.

ஒடுகளமும் தூரமும் ஒழுங்காக நிர்ணயிக்கப்பட 

ஓட்டமும் துவங்க இலக்கு நோக்கி முன்னேறினான் தந்தை. 

அப்பனை முந்தவிட்டால் நாம் தோற்போம் ,அது 

நடக்கக் கூடாது என்றே வேகமெடுத்தான் சின்னவன். 

அன்னவனை சற்றே முந்தவிட்டும் பின் தான் முந்தியும்

பந்தய நுணுக்கங்கள் நன்றாய் புரிய விட்டபின்

மகனை வெல்ல விட்டான் ,மகனின் வெற்றியில் 

மனம் மகிழ்ந்து தோற்று நின்றான் தந்தை. 

             என்னை வெல்ல இங்கு யாராலும் முடியாது, 

             நானே முதல்வன், நானே முதல்வன் என்றே 

             முழங்கி ஓடிய மகனைப் பரிவுடன் கண்ட தந்தை 

             தன்னையும் அறியாமல் தன தந்தையை எண்ணினான். 

இதுபோல் தானே அன்றொரு நாள் என்

தந்தை என்னை ஓடவிட்டு தன தோல்வியில்

மகிழ்ந்தபோது நானும் எண்ணினேன்.

தோல்வி கண்டு துவளாது வெற்றியைத் துரத்த

என்னை முந்தவிட்டு ஊக்குவித்த தந்தையின்

அன்பும் நேசமும் அன்று அறிந்திலேன் இன்று

உணர்கிறேன் என்று எண்ணவும் அவன் இதழ்களில் 

விரிகிறது ஒரு முறுவல், .