அதீத அன்பு......

அதீத அன்பு .......

-----------------

             இளையவன் வேலை மாற்றம் காரணம் அவனது 

             சென்னை வாசமும் மாற்றம் ஆகும். 

             சேதி கேட்டு சென்னை செல்ல விருப்பம் என்றேன்

            கூடவே என்றும் போல் என் மனைவியும்.

பயணச்சீட்டு வாங்காதீர்,

தபாலில் அனுப்புகிறேன் என்றே

தொலை பேசியில் தகவல் வந்தது. 

           நான் சாதாரணமானவன் ;பயணிப்பதும்

           விரும்புவதும் இரண்டாம் வகுப்பே. 

          என் மகனுக்கு அது ஒவ்வாது 

          பட்டது இதுவரை போதும் - இனி 

          பயணம் குளிர் வசதி வகுப்பில் -சதாப்தி 

          எக்ஸ்ப்ரஸில் என்றேஇட்டான் கட்டளை.

அழைத்துச்செல்ல வந்த மகனிடம் 

காரில் பயணிக்கையில் கூறிவிட்டேன் 

சென்னையில் செல்ல விரும்பும் இடங்கள்

இது இது என ஓர் பட்டியல்

 சரி சரி என்றே அவனும் தலையாட்டினான். 

            அவனுக்கென்று கிடைப்பது ஓய்வுக்காக

            வாரம் ஒரு நாள் விடுமுறை.

            அன்றவனை அலைக்கழிக்க விருப்பமில்லை

            நானே செல்லலாம் என்றால் முடியாது

            கூடவே வருவாள் என் துணைவி .           

காருக்கும் கால் டாக்சிக்கும் செலவு 

செய்ய என் மனம் ஒவ்வாது.  

என் காலே எனக்குதவி -அதற்கு

மேல் இருக்கிறது பேரூந்து வசதி

மேலும் செலவழித்தல் என் சக்திக்கு மிகுதி. 

            கூடவே கூடாது கூடிய வரை

            நான் கூட்டிப் போகிறேன் என்றே

           மகனும் உறுதி படக் கூறிவிட்டான்.

           நாளெல்லாம் பணி செய்து துவண்டு வரும் 

           மகன் முகம் கண்டால் எங்கும் 

           அழைத்துச் செல்ல கேட்காது மனசு .

          மனைவிக்கு போதும் ஆலயங்கள் தரிசனம்

          ஆங்கவளைக் கூட்டிச் செல்ல கூடவே

          நானும் வருதல் அவசியம்.

          அவள் பெரும் புண்ணியத்தில்

          எனக்கும் ஒரு பங்கு வேண்டாமா...

காருடன் ,வாகன ஓட்டுனருடன்

ஓரிரண்டு நாட்கள் உறவுகளைக்

காண ஒதுக்கப் பட்டது.

          நண்பர்களுக்கு என் வரவு அறிவிக்க

          வந்து காண அழைப்பு மேல் அழைப்பு வர

         கண்டிப்பாகக் கூறிவிட்டேன் -கைபேசி

         தொடர்பு போதாதென்றால் எனைக்காண

         அவர்கள்தான் வர வேண்டும் என்றேன். 

அன்பின் நெருக்கம் அவர்களை அழைத்துவர

அவர்களுடன் பயணித்தேன் என்னிலும்

மூத்த நண்பனைக் காண.

          ஈரைந்து நாட்கள் சென்னையில் வாசம்,

          பேரன் பேத்தியுடன் ஒரே உல்லாசம்.,

          மற்றபடி அது ஒரு ஜெயில் வாசம். 

    

நல்ல வேளை அங்கே இருந்தது ஒரு கணினி    

என்னிஷ்டம் போல் இயக்கவும் அனுமதி. 

வந்த நண்பர்க்கு காட்டினேன்

என் வலைப்பூ தரிசனம்

எனக்கு கொஞ்சம் எழுதவும் வரும்

என்றே அறிந்ததில் காட்டினர் ஆச்சரியம்

எழுதுவது நான்தானா இல்லை என்னுள்

இயங்கும் ஏதோ ஒரு குறளியா

என்றே காட்டினர் ஐயம். 

            எண்பத்தியேழு வயதிலும் ஓடியாடி

            வளைய வரும் அச்சுதானந்தன்

            கேரள முதல்வர்.

            குருவாயூர் அம்பலம் குழந்தைபோல்

            சுற்றி வந்த கருணாகரன் வயதோ

            தொண்ணூறு சொச்சம்.

எழுபத்திமூன்று வயதில் இளைஞன் என

உணரும் நான் காண்பவர் கண்ணுக்கு

தள்ளாத கிழவனாகத் தெரிகிறேன்.

எனக்கொரு வியாதியுமில்லை -உடல்

நலத்தில் ஒரு கேடும் இல்லை.

இருந்தாலும் என்னிஷ்டம்போல்

செயல்பட எனக்கு உரிமையில்லை.
வேகம் குறைந்தது ஒன்றே என் குறை.

          பூங்காவில் நடை பயின்று வர

          தாமதித்தால் கைபேசி அலறும்;

          இன்னும் சற்று தாமதமானால்

          ஆஜராயிருப்பான் அங்கே என் பேரன் 

          வீடு வந்தவுடன் பற்ற வைப்பான்

          தாத்தா நடக்கவில்லை ஓடுகிறார் என்று.

          குளிக்கையில் குழாய் நீர் கொட்டல் நின்று

          சில நொடித்துளிகள் ஆனதும்

          குளியலறைக் கதவு தட தடக்கும்.

          கனாக்கண்டு திடுக்கிட்டு விழித்தால்

          மூக்கருகே மனைவியின் கையோ என்று மயக்கம்

அதீத அன்பும் அக்கறையும்

சில நேரங்களில் திக்கு முக்காட்டுகிறது.   

சில நேரங்களில் எரிச்சலூட்டுகிறது. 

          மீண்டும் மீண்டும் உணர்கிறேன்

          செய்யாத குற்றத்துக்கு என் வயோதிகம்

          என்னவெல்லாம் அனுபவிக்குமோ....

=====================================