உபாதைகள் பலவிதம் ஒவ்வொன்றும் ஒருவிதம் அனுபவங்கள்---1

           உபாதைகள் பலவிதம் -ஒவ்வொன்றும் ஒரு விதம் அனுபவங்கள்---1
                       --------------------------------------------------------------

சில உடல்நலக் குறைவுகள் நம்மை மிகவும் பயமுறுத்திச் செல்கின்றன.நோயற்ற வாழ்வே குறைவற்ற செல்வம் எந்த உடல் உபாதையும் நம்மை பயமுறுத்தக் கூடாது. அண்மையில் வலைப் பதிவர் அருணா செல்வம் அவர்களது தளத்தில் மாரடைப்பின் அறிகுறிகள் பற்றி எழுதி இருந்தார். அதைப் படித்தபின் நான் அனுபவித்த எனக்கு நேர்ந்த சில அனுபவங்களைப் பகிரலாம் என்று நினைத்து இதை எழுதுகிறேன்.பயம் நோயின் வீீரியத்தைக் கூட்டும். அம்மாதிரி பயம் கூடாது என்பதற்காகவே ஒரு first hand narrationஆக என் அனுபவங்களை எழுதுகிறேன் இது ஒரு தொடராக இன்னும் மூன்று பதிவுகளில் வரும் உடல் உபாதை என்பதை நாம் எப்படி அறிகிறோம். நான் தமாஷாக சொல்வதை இங்கும் பகிர்கிறேன். உடலின் எந்த உறுப்பும் தன் இருப்பை வெளிக் காட்டக் கூடாது. “நான் இருக்கிறேன்” என்று நமக்குத் தெரியப் படுத்தும்போது அந்த உறுப்பு சம்பந்தமாக ஏதோ குறை இருப்பது தெரியும். நம் உடல் உறுப்புகள் நம் சொல்லுக்கு அடங்கியே இருப்பது நல்லது. அவற்றுக்குக் கூடுதல் முக்கியத்துவம் கொடுக்கக் கூடாது என்பதே நான் தெரிந்து கொண்டுள்ளது சரி. இனி விஷ்யத்துக்கு வருவோம்நான் கூற வரும்.இந்த உபாதைகள் எல்லாம் தலைவலி  சளி என்பதுபோல் ஓரிரு நாட்கள் படுத்தியவை அல்ல.

 எனக்கு 19 -20 வயதிலேயே(1957-1959) நான் பயிற்சியிலிருக்கும் போது அம்பர்நாத்தில் காரணம் தெரியாத ஒரு back pain இருந்து வந்தது.நிற்க முடியாத அளவுக்கு வலி இருக்கும்  மருத்துவரிடம் காண்பித்தேன். முதலில் rest எடுத்தால் சரியாகிவிடும் என்றார்கள்/ எவ்வளவு நாள் ரெஸ்ட் எடுப்பது. ? என்னவெல்லாமோ. மருந்து மாத்திரைகள் கொடுத்தார்கள். கடைசியில் எனக்கு ஏதோ பால்வினை நோய் இருக்கலாம் என்று நினைத்து இஞ்செக்‌ஷன் கொடுத்தார்கள் (ஏதோ மில்க் இஞ்செக்‌ஷன் என்பதாக நினைவு.) எனக்கு மருத்துவர்களிடம் கோபம் வந்தது. என்னைப் போன்ற பச்சிளம் பாலகனையா அந்த மாதிரி நோய் இருப்பவன் என்று சந்தேகப் படுவது? மருத்துவர்களுக்குப் புலனாகாத நோய்க்கு என்னை பாம்பே கொலாபா நேவல் ஆஸ்பத்திரிக்கு அனுப்பினார்கள். அங்கு அட்மிட் செய்ய இருக்கைகள் (படுக்கைகள்) இல்லாததால் வேறு ஒரு நாளில் வரச் சொன்னார்கள் அப்போது இன்று போல் தொடர்பு வசதி இல்லை. என்னாலும் அவர்கள் சொன்னபடி போக முடியவில்லை. நான் முன்னைவிட அதிக தேகப் பயிற்சிகளில் ஈடுபட்டேன். டேபிள் டென்னிஸ் ஆடக் கற்றுக் கொண்டேன் தடகளப் பயிற்சிகளில் நேரம் செலவழித்தேன் பொதுவாக வலியை இக்நோர் செய்யக் கற்றுக் கொண்டேன்/ விளைவு உயரம் தாண்டும் போட்டியில் முதலாவதாக வந்தேன். டேபிள்டென்னிஸில் இரண்டாம் நிலைக்கு வந்தேன். வலி என்னைக் கண்டு அஞ்சியது என்று நினைக்கிறேன். அன்று தொடங்கிய வலி இன்றும் இருக்கிறது. வலியுடன் வாழக் கற்றுக் கொண்டுவிட்டேன். விஜயவாடாவில் பணியின் மும்முரத்தில் நான் இருந்தபோது வலி அதிகமாகி x-ray எடுத்துப் பார்த்து  disc prolapse  என்று சொல்லி என்னைப் படுக்கையில் முழுநேர ரெஸ்ட் எடுக்கச் சொன்னார்கள். எனக்கு இருந்த பொறுப்பில் ஓய்வு பற்றி நினைத்துக்கூடப் பார்க்கமுடியவில்லை. என் மனைவி வேறு வைத்தியம் பார்க்கலாம் என்று சொல்லி குண்டூரில் ஒரு அக்யுபங்சர் வைத்தியரிடம் கூட்டிப் போனாள். அங்கு உடல் முழுதும் மெல்லிய ஊசிகள் போட்டிருந்த நோயாளிகளைக் கண்டதும் இந்த சிகிச்சை வேண்டாம் என்றும் குணமாகத் திருப்பதி ஏழுமலையானுக்கு காணிக்கை செலுத்துவதுமாக வேண்டிக் கொண்டதும் தனிக்கதை. நான் இதையே காரணம் காட்டி மீண்டும் திருச்சிக்கே வர முடிந்தது இந்த வலியின் பலனால்...! திருச்சியிலும் இந்த வலி என்னைத் தொடர்ந்தது.திருச்சியில் இதன் கூடவே கழுத்திலும் வலி ஏற்படத்துவங்கியது. செர்விகல் ஸ்பாண்டிலிடஸ் என்றார்கள் பின் என்ன, தினமும் மருத்துவ மனைக்குப் போய் ஃபிசியோதெரபி என்னும் பெயரில் கழுத்தில் தூக்கில் இடுவதுபோல் வெயிட் போட்டுத் தூக்குவார்கள் காலுக்கும் வெயிட் கட்டி இழுப்பார்கள். பலன் ஏதுமிருக்கவில்லை

என் மனைவி கோட்டக்கல் ஆர்ய வைத்தியசாலைக்குச் சென்று காட்டலாம் என்றார்கள். எனக்கும் எத்தைத் தின்றால் பித்தம் தெளியும் என்றநிலை. ”’செர்விகல் ஸ்போண்டிலைடிஸ் என்று சொல்கிறார்கள். கழுத்து எலும்பில் தேய்மானம் என்கிறார்கள்”என்று சொன்னேன்.”ஏஎய். கடவுள்படைப்பில் தேய்மானம் ஒன்னும் இல்லா. ஞான் தருன்ன எண்ணையைத் தேய்த்து குளிக்கண்டா. வெறுதே தொடச்சுவிட்ட மதி. தலைக்குத் தண்ணி ஊத்த வேண்டாம். பின்னே ஈ நெய்யும் கழிக்கானாண” என்று கூறி நெய்யும் எண்ணையும் தந்தார். திருச்சி மாதியான ஊரில் தலைக்குத் தண்ணீர் ஊற்றக் கூடாது என்று தினம் இருமுறை தலைக்குக் குளிக்கும் என்னாலதை முழுவதும் பின்பற்றமுடியவில்லை. 

மருத்துவர்கள் நான் ஸ்கூட்டர் ஓட்டத் தடை விதித்தார்கள். பலன் நாளாவட்டத்தில் நான் ஒரு கார் வாங்கினேன்.என் மனைவிக்கு அவளது வேண்டுதல் நினைவு வந்து ஒரு முறை திருப்பதி சென்று காணிக்கை செலுத்தினாள்இத்தனைக்கும் பிறகும் இந்த வலி “உன்னை விட்டேனா பார்” என்று தொடர்கிறது. ஒரு முறை இந்த வலியில் நான் இருக்கும் போது விழுந்து விட்டேன். அது பற்றி விரிவாக ஒரு பதிவும் எழுதி இருக்கிறேன் பார்க்க.”இங்கே” சொடுக்கவும்  ’”வீழ்வேனென்று நினைத்தாயோ” 

இந்த வயதில் வலி வரும்போது கூடியவரை ஓய்வு எடுக்கிறேன் மல்லாந்து படுத்துக் கொண்டுஒவ்வொரு காலாக உயரே எழுப்புவேன். 70 டிகிரி வரை காலை நிமிர்த்த முயன்றால் எழுந்து நடமாடத் தொடங்கி விடுவேன் இடுப்பு தசைகளுக்கு பயிற்சி கொடுக்கும் விதமாக மெதுவாகக் குனிந்து நிமிர்வேன் இந்த உபாதைப் பதிவு மீண்டும் தொடரும் வேறு சில விஷயங்களுடன்.- பலரும் சில உபாதைகளுடன் இருக்கலாம். என் அனுபவங்கள் அவர்களுக்கு தைரிய மூட்டுவதற்கே