எனக்குத் தமிழ் தெரியாது.

                                       எனக்குத் தமிழ் தெரியாது.
                                       -------------------------------------

அந்தக் காலத்தில் நான் பள்ளியில் படித்தபோது, தமிழில் ஒரு பாடம். ‘இறையனார் அகப் பொருளுரை’ என்ற தலைப்பில் இருந்தது. அதில் சில வரிகள் அவ்வப்போது மனத்திரையில் ஓடும். முழுவதும் நினைவுக்கு வரவில்லை

“பண்டைக் காலத்தில் பாண்டிய நாடு  பன்னீரியாண்டு வற்கடஞ் சென்றது. செல்ல பசிகடுகுதலும், அரசன் சிட்டரை எல்லாங் கூவி , வம்மின் யான் உங்களைப் புறந்தரகில்லேன். நீவீர் நுமக்கறிந்தவாறுபுக்கு, நாடு நாடாயின ஞான்று என்னையுள்ளி வம்மின் என்றான்,என அரசனைவிடுத்து எல்லோரும் போயின பின்றைக் கணக்கின்றி பன்னீரியாண்டு கழிந்தது. கழிந்த பின்னர் நாடு மலிய மழை பெய்தது பெய்தப்ன்னர் அரசன் நாடு நாடாயிற்றாதலின் நூல் வல்லாரை கொணர்க என எல்லாப்பக்கமும் ஆட்போக்க,எழுத்ததிகாரமும் , சொல்லதிகாரமும் , யாப்பதிகாரமும் வல்லாரை........ “இதற்குமேல் எதுவும்

ஓடவில்லை. இந்த உரைநடை நக்கீரனார் எழுதியது என்று படித்ததாக நினைவு. இப்போது அதன் முழு பகுதியையும் படிக்கும் ஆவலில் கணினியின் உதவியுடன் உலா வந்தேன். மேலும் சில விவரங்கள் படித்தேன். படித்தபிறகு ஒரு முடிவுக்கு வந்தேன், எனக்குத் தமிழ் தெரியவில்லை என்பதுதான் அது.

சொல்லதிகாரம், எழுத்ததிகாரம், யாப்பதிகாரம் இவற்றில் வல்லவர்கள் திரும்ப வந்தனர் என்றும் முக்கியமாக பொருளதிகாரம் வல்லார் எவரும் கிடைக்கவில்லை என்றும் அரசன் அறிந்து வருந்தியபோது மதுரை ஆலவாயிற்கடவுள் அரசனுக்குதவ அறுபது சூத்திரங்களை  செப்புப் பட்டயத்தில் எழுதி பீடத்தின் அடியில் இட.அடுத்த நாள் தேவர் குலம் வழிபடுவோன் தேவர் கோட்டத்தை எங்குந்துடைத்து நீர் தெளித்துப் பூவிட்டு எங்கும் அலகிட்டான். இட்டாற்கு அவ்வலகினொடு இதழ் போந்தன.போதரக் கொண்டு போந்து நோக்கினார்க்கு வாய்ப்புடைத்தாயிற்றோர் பொருளதிகாரமாய்க் காட்டிற்று. காட்ட பிரமன் சிந்திப்பான்.”அரசன் பொருளதிகாரம் இன்றிக் கவல்கின்றான். என்பது கேட்டுச் செல்லா நின்றது உணர்ந்துநம் பெருமான் அருளிச் செய்தானாகும் எனதன் அகம் புகுதாதே, கோயில் தலைக்கடை சென்று நின்று கடைக்காப்பர்க்கு உணர்த்த கடைக் காப்பர் அரசர்க்கு உணர்த்தஅரசன் புகுதுக எனப் பிரமனைக் கூவசென்று புக்குக் காட்ட ஏற்றுக்கொண்டு நோக்கிப் பொருளதிகாரம் ! இது நம் பெருமான் நம் இடுக்கண் கண்டு அருளிச் செய்தானகற்பாலது ! என்று வணங்கி சங்கத்தாரிடம் அதற்குப் பொருள் கூறு மாறு ஏவினான் 

அகப் பொருள் பற்றிய இலக்கண நூல்களில் தொல்காப்பியத்துக்குப்பிறகு தோன்றிய சிறப்பு மிக்க நூல்  இறையனார் அகப் பொருள். இந்நூலுக்கு உரை பல சங்க காலப் புலவர்கள் எழுதினராம் மாதிரிக்கு ஒன்று.

அம்பலும் அலரும் களவு என்பது இறையனார் களவியலில் உள்ள 22-ம் நூற்பா. இதனை நக்கீரனார் உரை இவ்வாறு விளக்குகிறதாம் 

        அம்பல் என்பது முகிழ்முகிழ்த்தல்,
        அலர் என்பது சொல் நிகழ்தல்;
        அம்பல் என்பது சொல் நிகழ்தல்,
        அலர் என்பது இல் அறிதல்;
        அம்பல் என்பது இல் அறிதல்,
        அலர் என்பது அயல் அறிதல்;
        அம்பல் என்பது அயல் அறிதல்,
        அலர் என்பது சேரி அறிதல்;
        அம்பல் என்பது சேரி அறிதல்,
        அலர் என்பது ஊர் அறிதல்;
        அம்பல் என்பது ஊர் அறிதல்,
        அலர் என்பது நாடு அறிதல்;
        அம்பல் என்பது நாடு அறிதல்,
        அலர் என்பது தேசம் அறிதல்.

இதையெல்லாம் படிக்கும்போது எனக்குத் தோன்றியதைத்தான்

எனக்குத் தமிழ் தெரியவில்லை என்ற ஒப்புதல் வாக்கு மூலம் கொடுத்தேன். இது ஒரு பானைச் சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம் என்பதுபோல்தான். இருந்தால் என்ன ? இதனை படிக்கும் பலரும் இந்த முடிவுக்குத்தான் வருவீர்கள் என்று எண்ணுகிறேன். ஆனால் ‘உன்னை வைத்து மற்றவரை எடை போடாதே ‘ என்று இன்னும் பலர் நினைக்கலாம்.

இன்னும் ஒரு சந்தேகம் எழுகிறது. நக்கீரர் எழுதியதாகச் சொல்லப்படும் உரை நடையில், சில வார்த்தைகள் அண்மைக்காலத் தமிழ் போல் தோன்றுகிறது. மூலம் சரியாகக் கிடைக்காமல் பாடபேதமாக பிற்காலச் செர்க்கைஇருக்கலாமோ என்பதுதான் அது.

ஆங்கிலத்தில் சில வார்த்தைகளுக்கு பொருள் தெரியவில்லை என்றால் டிக்‌ஷனரி என்று சொல்லப்படும் அகராதி நோக்கித் தெரிந்து கொள்ள முடிகிறது. அதைப் போல் பரவலாக உபயோகப் பட தமிழில் அகராதி இருக்கிறதா. ? இதுவரை நான் பார்த்ததில்லை. ஒரு வேளை எல்லா வார்த்தைகளையும் அகராதியில் கொண்டு வர முடியாதோ? இல்லையென்றால் உரைகளுக்கே உரை தேடும்படி இருப்பதுதான் தமிழில் தேர்ச்சி பெறுவதன் அடையாளமோ.? சிந்திக்க சிந்திக்க எனக்கு ஒன்று மட்டும் விளங்குகிறது. எனக்கு தமிழ் எழுதப் படிக்க மட்டுமே தெரியும். மொழி அறிவு பெற நான் நிறையப் பாடுபடவேண்டும்.

----------------------------------------------------