அமுத சுரபி, அட்சயபாத்திரம் இன்னும் சில எண்ணங்கள்

                                                    
        

ஸ்ரீ லலிதாம்பாள்.....

       

     அமுத சுரபி அட்சய பாத்திரம்  இன்னும் சில எண்ணங்கள்
     ----------------------------------------------------------------------------------

சூதாட்டத்தில் எல்லாம் தோற்றுப் போன பாண்டவர்கள் வனவாசத்தில் இருந்தனர். அப்போது மிகவும் மகிழ்ச்சியில் இருந்த துரியோதனன் ராஜசூய யாகம் செய்ய விரும்பினான். மூத்தவர்களான திருதராஷ்டிரனும் யுதிஷ்டிரனும் உயிருடன் இருக்கும்போது ராஜசூய யாகம் செய்யக் கூடாது என்பதால் அதற்குப் பதில் வைஷ்ணவ யாகம் செய்யலாம் என்று எடுத்துக்கூறப்பட்டு அதை விமரிசையாகச் செய்து முடித்தான்.அவ்வாறு இருக்கையில் ஒரு நாள் துர்வாச முனிவர் தன் பதினாயிரம் சிஷ்யர்களுடன் துரியோதனனிடம் வந்தார். ரிஷியின் சாபத்துக்குப் பயந்து துரியோதனனே முன் நின்று அதிதி பூஜையை வெற்றிகரமாக முடித்தான். மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்த துர்வாசர் என்ன வரம் வேண்டும் என்றுகேட்க, அவன் எங்களிடம் வந்து அதிதியாக இருந்தது போலவே வனத்தில் இருக்கும் பாண்டவர்களிடமும் , பாஞ்சாலி தன் பரிவாரங்களுக்குப் போஜனம் செய்வித்து களைப்பாறிக் கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் , அதிதியாகச் சென்று ஆசி அளிக்க வேண்டும் என்று வேண்டுகோள் விடுத்தான் ஜனங்களை சோதனை செய்வதில் விருப்பம் கொண்ட துர்வாசரும் ஒப்புதல் அளித்தார்.அதிதி பூஜையை திருப்தியாகச் செய்ய இயலாமல் பாண்டவர்கள் துர்வாசரின் கோபத்துக்கு ஆளாகி சாபம் பெற வேண்டும் என்பதே துரியோதனன் திட்டம்.

அதன்படியே துர்வாசர் காட்டில் இருக்கும் பாண்டவர்களைக் காணச்சென்றார் தரும புத்திரன் தம்பிகளுடன் அவரை வரவேற்று உபசரித்தான்.அவர்கள் ஆற்றுக்குச் சென்று குளித்து வருவதற்குள் உணவு தயாராய் இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லி முனிவர் தன் பரிவாரம் தொடரச் சென்றார்.

வனவாச ஆரம்பத்தில் யுதிஷ்டிரன் செய்த தவத்தால் சூரிய பகவான் பிரத்தியட்சமாகி ஒரு அட்சய பாத்திரத்தைப் பாண்டவர்களுக்குக் கொடுத்திருந்தார். அதன்படி அவர்களுக்குப் பனிரெண்டு ஆண்டுகளுக்கு உணவு தட்டுப்பாடின்றிக் கிடைக்க வழிபிறந்தது. தினமும் திரௌபதி அந்தப் பாத்திரத்தைக் கொண்டு எத்தனை பேருக்கு வேண்டுமானாலும் உணவு , தேவையான அளவு உணவு படைத்துக் கடைசியில் அவள் உண்ணும் வரை அன்னம் வரும் அவளுண்ட பிறகு அந்த அட்சய பாட்திரத்தின் சக்தி அன்றைக்குக் குறைந்து விடும் எல்லோருக்கும் உணவு படைத்து திரௌபதியும் உண்டு முடித்திருந்த நேரத்தில் துர்வாச முனிவர் தம் சிஷ்யர்களுடன் உணவுக்கு வந்தபோது என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் கவலையில் இருந்தாள். அந்த நேரத்தில் கிருஷ்ணர் வந்து திரௌபதியிடம் தனக்குப் பசி என்று கூறி உணவு கேட்டார். திரௌபதி இருந்த நிலையை விளக்கினாள். நான் பார்க்கிறேன். அட்சய பாத்திரத்தைக் காட்டு என்ற கிருஷ்ணர் பாத்திரத்தில் இருந்த ஒரு சோற்றுப் பருக்கையை உண்டார். தான் சரியாக பாத்திரத்தை அலம்பாததால் கண்ணன் சோற்றுப் பருக்கையை உண்ணும் படியாயிற்றே என்றும் பாஞ்சாலி வருந்தினாள். கிருஷ்ணர் பீமனிடம் துர்வாசமுனிவரையும் சிஷ்யர்களையும் உணவுக்கு அழைத்துவரச் சொன்னார்.அதன்படி அங்கு சென்ற பீமனிடம் துர்வாசர் நாங்கள் உண்டாயிற்று, எங்கள் தவறை மன்னிக்க வேண்டும் என்று யுதிஷ்டரிடம் கூறு என்று சொல்லி மறைந்தனர். அகில உலகமும்கண்ணனுக்குள் அடங்கி இருப்பதால் அவன் உண்ட ஒரு சோற்றுப் பருக்கை ரிஷிக்கும் சீடர்களுக்கும் பசி ஆற்றிவிட்டது

 எனக்கு இதன் ஊடே இன்னொரு கதையும் நினைவுக்கு வந்தது. மணிமேகலைக்கு மணிமேகலா தெய்வம் அவளது முற்பிறப்பை உணர்த்திச்சென்றது  தீவதிலகை என்னும் காவல் தெய்வம் அன்று கோமுகிப் பொய்கையில் ஆபுத்திரன் எறிந்த அமுதசுரபி எனும் அட்சய பாத்திரம் தோன்றும் என்றும் அதை அவள் எடுத்துச் சென்று பத்தினிப் பெண்டிர் பண்புடன் இடும் பிச்சையை முதன் முதலில் ஏற்றால் அளவு குன்றா அமுத சுரபியால் பசிப் பிணி ஒழிக்கலாம் என்று கூற மணிமேகலை அந்த அமுத சுரபியை ஏற்று காயசண்டிகை என்னும் தோழி மூலம் ஆதிரை என்பாளின் கதை கேட்டு இவளே முதல் பிச்சையிடத் தக்கவள் என்று தெளிந்து பிச்சை ஏற்ற கதையும் நினைவுக்கு வந்தது.

சரி, அட்சயப் பாத்திரக்கதைகள் ஏன் நினைவுக்கு வரவேண்டும்? நான் பலமுறை என் பதிவுகளில் எழுதி வந்திருக்கிறேன் பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் என்று சொல்லும் நாம் நம்மிடையே தெரிந்தோ தெரியாமலோ, கலாச்சாரக் காரணங்களால் சமுதாயத்தில் ஏற்ற தாழ்வுக்கு இடம் கொடுத்து விட்டோம். உயர்ந்தவன் தாழ்ந்தவன் என்னும் எண்ணம் பலரது இரத்தத்தில் ஊறிப் போய் இருக்கிறது. இதற்கு மாற்று கொண்டு வர வேண்டுமென்றால் நாம் அனைவரும் சமம் என்னும் உணர்வு வர வேண்டும். ஆனால் நாட்பட நாட்பட ஏற்ற தாழ்வுகள் அதிகரித்துக் கொண்டே வருகிறது. போதாததற்கு இப்போது இன்னொரு சாதியாக பணக்காரன் ஏழை என்று பாகுபாடும் அதிகரித்து வருகிறது. இளவயதிலிருந்தே அனைவரும் சமம் என்று சொன்னால் மட்டும் போதாது. அதற்கான சூழ்நிலையும் உருவாகவேண்டும் அந்த மாதிரி நிலை ஏற்பட கல்வி அவசியம். அதிலும் எல்லோருக்கும் சமமான கல்வி அவசியம் ஏழை பணக்காரனென்னும் பேதமில்லாமல் அனைவரையும் ஒரே மாதிரி பாவிக்கும் கல்வி அவசியம். கல்விக்கூடங்களில் அம்மாதிரி குழந்தைகள் உணர வேண்டுமானால் எல்லாக் குழந்தைகளுக்கும் ஏழை பணக்காரன் என்ற வித்தியாசமில்லாமல் ஒரே மாதிரி உணவு, ஒரே மாதிரி உடை, ஒரே மாதிரி கல்வி அத்தியாவசியம் கல்வியை  மத்திய அரசாங்கம் பொறுப்பெடுத்துப் போதிக்க வேண்டும் மொத்தத்தில் கல்வி அரசுடமை ஆக்கப் பட்டு எல்லோருக்கும் இலவசமாக அளிக்கப் பட்டால் சிறார்கள் மனதில் இந்த ஏற்ற தாழ்வு பாகுபாடு வராமல் போக வாய்ப்பு அதிகரிக்கும். அரசு இதை ஓரளவு உணர்ந்து இருக்கிறது என்று சொல்லத் தோன்றுகிறது, ஏழைக் குழந்தைகளுக்கு அரசாங்கப் பள்ளிகளில் மதிய உணவு இலவசமாக வழங்கப் படுகிறது

இந்த மதிய உணவு திட்டம் பல மாநிலங்களிலும் செயல் படுத்தப் படுகிறது. இதன் செயல் முறை எந்த அளவில் இருக்கிறது என்று அண்மையில் படித்தேன். அதன் பலனே இந்த அமுதசுரபி அட்சயபாத்திர நினைவுகளுடனான இக்கட்டுரை.

தமிழ் நாட்டில் இந்த இலவச மதிய உணவுத் திட்டம் அரசாலேயே நடத்தப் படுகிறது என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தேன். ஆனால் வேறு NGO-க்களும் இருக்கிற மாதிரியும் தெரிகிறது

கொல்கொத்தா அருகில் ஒரு கிராமம் ஒன்றில் எச்சில் இலைகளுக்குப் போராடும் சிறுவர்களைக் கண்டபோது பக்திவேதாந்த ஸ்வாமி பிரபுபாதருக்குத் தோன்றிய சிறு பொறியே அக்‌ஷ்யபாத்திர ஃபௌண்டேஷனாக உருவெடுத்ததாகப் படித்தேன் பெங்களூரில் அநேகமாக எல்லாப் பள்ளிகளுக்கும் மதிய உணவு இந்த ஃபௌண்டேஷனால்தான் செயல் படுத்தப் படுகிறது.தனியார் மற்றும் மாநில மத்திய அரசின் மானியத்தால் நடைபெறும் இப்பணியால் ஏழைக் குழந்தைகள் ஒருவேளையாவது உணவு உட்கொள்ள முடிவதால்பள்ளியில்படிக்கும் சிறார்களின் எண்ணிக்கை கணிசமாக உயர்ந்திருக்கிறது. ஒரு வேளை மதிய உணவு ஒரு ஆண்டு காலத்துக்கு ஒரு மாணவனுக்குக் கொடுக்க வருடச் செலவு ரூபாய் 750-/ மட்டுமே என்கிறார்கள்.

ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட  நவீன முறை உணவு தயாரிப்பால் செலவினங்கள் குறைவதோடு ஆரோக்கியமான உணவும் வழங்கப் படுகிறது. இம்மாதிரி CENTRALISED சமையல் கூடங்கள் ஒன்பது மாநிலங்களில் இருபது இடங்களில் செயல்படுவதாகத் தெரிகிறது இதில் ஒரு இடம் சென்னையிலும் இயங்குகிறது என்று தெரிகிறது.

 அண்மையில் பத்திரிகை செய்தி ஒன்று படித்தேன். அதில் இந்த மதிய உணவு பள்ளிகளுக்கு வழங்கும் செயலில் கர்நாடகம் முதல் இடத்தை பிடித்துள்ளது. 77.79% கவரேஜ் ஆகி இருப்பதாகவும் அதை அடுத்து பஞ்சாப், டாமண்டையூ, ஹிமாசல் ப்ரதேஷ், பீஹார் என்று முதல் கற்றையில் வருகின்றன. குஜராத் ,தமிழ்நாடு, ராஜஸ்தான், கேரளா போன்ற மாநிலங்கள் இரண்டாவது கற்றையிலும் வருகின்றன. தமிழ் நாட்டில் 50சதவீதத்துக்கும் சற்றே அதிக மதிப்பெண் வழங்கப் பட்டிருக்கிறதுஒதுக்கப்படும் நிதி அளவு , அதில் உபயோகிப்பது , என்பன போன்ற குறியீடுகளைக் கொண்டு

கணக்கிடுகிறார்கள். இந்த அட்சய பாத்திரா ஃபௌண்டேஷன் ISCON-இன் பொறுப்பில் இயக்கப் படுகிறது. மதிய உணவு திட்டம் இன்னும் பூரணமாக செயல் பட வேண்டும்  எல்லாப் பள்ளிகளிலும் எல்லோருக்கும் உணவு கட்டாயமாக வழங்கப் படவேண்டும். குறைந்தது உண்ணும் உணவிலாவது சமநிலை ஏற்பட வேண்டும்  பள்ளிகள் எல்லாம் அரசுடமை ஆக்கப் பட வேண்டும் கல்வி வியாபாரிகளின் பிடியிலிருந்து விடுவிக்கப் பட வேண்டும்

கதைகளில் பசிப்பிணி போக்க அமுத சுரபியோ, அட்சய பாத்திரமோ இருப்பது போல் அறிவுப் பிணியைப் போக்க ஏதாவது கதை இருக்கிறதா.?HOW I WISH THERE IS ONE...!