சிந்தனைகள் இலக்கியங்கள் கலந்தது

                         சிந்தனைகள் இலக்கியங்கள் கலந்தது
                                            --------------------------
 பொழுது போக்க முடியாமல் திணரும்போது வாசலில்வந்து நின்றால் பொழுதே போதாது என்னும் வகையில் சிட்டுகளைக் கண்டு ரசிக்க முடியும்  எனக்கும் அவ்வப்பொது ஒரு சந்தேகம் வரும்  பெண்களை அழகாக்கிக் காட்டுவது எது  என் மனைவியிடம் கேட்டால் அவர்களது மனம்  என்கிறாள் ஆனால் மனதைப் பார்த்தா அழகை ரசிக்கிறோம்   நீயா நானா பகுதியில் பெண்களிடமே கேட்க வேண்டிய கேள்வி இது

பதிவை எழுதும் முன்  என்னையே நான் கேட்கும் கேள்வி இந்த ஆராய்ச்சி எதற்கு அதுவும் இந்தவயதில்  வயது பற்றிய நினைப்பு இருந்தாலும்  a thing of beauty is a joy for ever  என்பதையும்மறுப்பதற்கில்லைதானே

இன்று நான்  எண்ணிப்பார்ப்பது 

அன்றொரு நாள் பதிவொன்றில் குப்புற வீழ்ந்தெழுந்தபோது

முண்டாசுக் கவிஞனின் வரிகளை எண்ணி,
“காலா, அருகினில் வாடா, சற்றே மிதிக்கிறேன் உனை என்
காலால் “ என்றே எழுதினேன். காலன் யானையின் காலாக
வந்து அவனையே மிதித்து விட்டான். நான் எம்மாத்திரம்.?

காலனுக்கென்ன பைத்தியமா பிடித்தது என் காலருகே வர.?
என் தோளில் தொற்றி ஏறி,காதருகே முணுமுணுக்கிறான்,
“உன் நாட்களை எண்ணிக்கொள்”.எண்ணிப் பார்க்கிறேன்
இருக்கும் நாட்களை அல்ல, இருந்து வந்த நாட்களை.

பாலனாம் பருவம் செத்தும்,காளையாந் தன்மை செத்தும்,
காமுறும் இளமை செத்தும்,மேல் வரும் மூப்புமாகி,
நாளும் நான் சாகின்றேன்..எனக்கு நானே அழலாமா.?

ஏன் இங்கு வந்தேன்.? நான் இருந்த இடமும் ஏது.?
கானாறோடும் கதியே போல் கண்டபடி வாழ்ந்தேனா.?
வானோக்கிய பாழ் நிலமீது வழங்கும் வாடைக் காற்றெனவே
நானோர்க்கால் வெளியேறில் எங்குதான் ஏகுவேனோ.?

 கண்ணிற் காணா சொர்க்கமும் ஒரு கனவேயன்றி,
மண்ணிற் காணாத தொன்றாமோ.?

இப்போது அந்த எண்ணம்  ஏன் 

சரி மீண்டும் ஆராய்ச்சிக்கு வருவோம் பெண்களின்  அழகு என்று சொல்லப்படுவது எது  என்மனைவி சொல்வது தவிர.  பொழுது போக வாசலில் நிற்கும் போது  வீதியில் செல்லும் பெண்கள் என்னை கவருகிறார்கள் எங்கள் பக்கத்தில் ஒரு பெண் மூக்கும்  முழியுடனும்  மார்பும் முலையுமாக இருந்தால் அழகு என்பார்கள்  அதிலும்  அழகுக்கு அழகூட்டும்  வகையில் பல்வேறு கூந்தல் அலங்காரங்களுடன்  பெண்கள் செல்லும் போது  அம்பிகாபதியின்  பாடலே நினைவுக்கு வருகிறது (இந்த நினைவை என்னவென்று சொல்ல)

 சற்றே பருத்த தனமே குலங்கத் தரளவடம்
துற்றே அசையக் குழல்ஊச லாடத்துவர் கொள்செவ்வாய்
நல்தேன் ஒழுக நடனசிங்கார நடையழகின்
பொன்தோ் இருக்கத் தலையலங் காரம் பறப்பட்டதே.

இப்போதெல்லாம் வரும்  ஒரு  விளம்பரத்தில் ஒரு பெண்புகைப்படமெடுக்க வருவாள் விதவிதமான கூந்தல் அலங்காரங்களுடன்  அவள் சொல்லுமொரு வாக்கியம்  எனக்கு கூந்தல் இருக்கும்  மகராசி அள்ளி முடிந்தால் என்ன கொண்டை போட்டால் என்ன என்னும்  சொல்வழக்கே  நினைவுக்கு வரவழைக்கும்  

அதுவும் இப்போதெல்லாம்  அள்ளி முடிவதில் கூட ஒரு ஸ்டைல் இருக்கிறது முடியின் நுனி வெளியே தெரிய வேண்டுமாம்  எனக்கு ஒருபதிவர் இட்ட பின்னூட்டம்  நினைவுக்கு வருகிறது அப்படித்தெரிவதை அவரது மக்கள் ஒரு ரிச் லுக் தருகிறது என்பார்களாம்

 கூந்தல் பற்றிப் பேசும்போது எனக்கு ஒரு சங்ககாலப்பாடல் நினைவுக்கு வருகிறது  திருவிளையாடல்திரைப்படம்  மூலம் புகழ்பெற்ற அவ்வரிகள் பலருக்கும்நினைவிருக்கும்   ஆனால் அதன்  காரண காரியங்களும் பொருளும் முழுவதும் புரிந்திருக்காது என்றே தோன்றுகிறது(இப்படித்தான்   நினைவுகள் குறுக்கே வருகிறது)

கொங்குதேர் வாழ்க்கை அஞ்சிறைத் தும்பி

காமம் செப்பாது கண்டது மொழிமோ
பயிலியது கெழீஇய நட்பின் மயிலியற்
செறி எயிற்று அரிவை கூந்தலின்

நறியவும் உளவோ நீ அறியும் பூவே.

தலைவன் தலைவி முதல் உடலுறவு தற்செயலாக நிகழ்ந்து முடிந்தது. இது இயற்கைப் புணர்ச்சி. இது மீண்டும் நிகழும் காலம் தடைபட்டது. பின்னும் ஒரு சூழல் வாய்த்தது. அப்போது தலைவி தலைவனின் முகத்தைப் பார்க்கக் கூசி நாணத்தால் விலகி நிற்கிறாள். அவளது நாணத்தைப் போக்க அவளது உடம்பைத் தொட ஒரு பொய்ச்சாக்குச் சொல்வதாக இந்தப் பாடல் அமைந்துள்ளது. இதில் தன் அன்பின் மிகுதியால் தலைவியின் நலத்தைப் பாராட்டிப் பேசுகிறான்.

 தலைவி சூடியுள்ள பூவில் மொய்க்கும் தும்பி என்னும் வண்டைப் பார்த்து நீ அறிந்த பூக்களில் என் தலைவியின் கூந்தலைக் காட்டிலும் நல்ல மணமுள்ள பூவை அறிந்ததுண்டா? என்று வினவிக்கொண்டே அவளது உச்சியை முகர்கிறான். (அவள் நாணம் நீங்குகிறது. உறவு மலர்கிறது.) (அந்தப் பாடலின்  பதவுரை வேண்டாமா )

தேன் தேடும் வாழ்க்கை கொண்ட அழகிய சிறகுகளை உடைய தும்பியே! தேன் உண்ணும் காம ஆசையால் சொல்லாமல் உண்மையாக நீ கண்டதைச் சொல். இவள் என்னிடம் பயின்றதைக் கெழுதகை நட்பாகக் கொண்டவள். அவளும், அவள் கூந்தலும் மயிலின் இயல்பைக் கொண்டவை. அவற்றைக் காட்டிலும் நல்ல மணமுள்ள பூக்கள் இருக்கின்றனவா? - என்கிறான்.

 அழகு என்பதே காண்பவர் கண்களைப் பொறுத்தது என்பார்கள் சிலருக்கு அழகாகத்தெரிபவைஇன்னும்  சிலருக்கு அப்படித்தெரியாமல் போகலாம் ஆனால் இல்லாத அழகை கூட்டிக் காண்பிக்க பெண்கள் நாடும்  வகைகளில் ஒன்றே இந்தக் கூந்தல் விவகாரம் படியவாரியத் தலையில் இருந்து ஒரு சுருள் காதருகே தனித்தாடும்   பின்னல் என்பதே மறந்துபொன சமாச்சாரம்  ஒரு காலத்தில் விரித்ததலை முடி நல்லதல்ல என்பார்கள் ஆனால் அதுதான் இப்போது ஃபாஷன் பெண்கள் முடியை கோதி  விடுவதும் ஓரக் கண்ணால் தன்னைப் பிறர்கவனிக்கிறார்களா என்று நோட்டம்விடுவதும்  போதுமடா சாமி. ஒன்றும் புரியவில்லை  ஆனால் நானும்  என் இளவயதில் அழகை ஆராதித்து இருக்கிறேன் பெண்ணக் கேசாதி பாத வருணித்து எழுதியும் இருக்கிறேன் நீங்களும்  எழுதி இருக்காவிட்டாலும்  ரசித்திருப்பீர்கள் அல்லவா

வெங்காய சருகு சேலை
தலைப்பு காற்றில் படபடக்க
வெண்சங்குக் கழுத்தில் கருமணியில் 
ஒற்றை டாலர் ஒளிவீச பவனிவரும்
நீ நடந்து வரும் அழகில் மதி மயங்கி
உன்னை நான் எதிரே கடந்து செல்கையில்
படபடக்கும் உன் கண் இமைகள் என்ன 
பட்டாம் பூச்சிகளா பாவையே சொல் நீயே.
சிறிதே செம்பட்டையான கூந்தல் காற்றில்
புரள, எடுப்பான நாசி, இரு ஓரங்களில் 
பெரிய வளையங்களுடன் காதுகள்
 புண்ணியம் செய்தவை; சிகையின் முத்தச்
சுருள்கள்(Kiss Curls)இனிதே வருடக் கொடுத்து வைத்தவை. 
 உச்சந்தலை தொடங்கி உன் அழகை 
ரசிக்க என் கண்கள் உன் உடல் மேய
அநிச்சையாயுன் கைகள் மாராப்பை நாட

 எனக்கோ மறைக்க முயல்வதைக் காணத் துடிப்பு
சாயாத கொம்பு இரண்டு தலை நிமிர்ந்து பாயாது
என்றாலும் மங்கை உன் மென் 
நடையின் சிறு அதிர்வில் குலுங்கும் 
இரு கொங்கைகள் கீழ் இருக்கும் இடுப்பின் 
அழகைக் கூட்டிக் காண்பிக்கிறதோ?
துகில் மறைக்கா அந்த இடைப் பகுதியின் 
வழுக்கலில் விட்டு விட்டுக் காணும் 
தொப்புள் கொடியும் சுண்டி இழுக்குதே மனசை. 
அடியொன்று எடுத்து வைக்க பிடியானையின்
மதர்ப்பு, இருந்தாலும் பாதம் நோகுமோ
அந்தப் பூமிக்குத்தான் வலிக்குமோ
என்னவாயிருந்தாலும் பாதசரம் கிணு கிணுக்கையில் 
உன் கேசாதி பாதக் காட்சியில் திளைக்கிறேன்
பாவையே எனை நான் மறக்கிறேன்.

 பாவையை  மட்டும் வருணித்துஎழுதவில்லை அந்தக் கண்ணனையும்   வருணித்து எழுதி இருக்கிறேன் ( இல்லாவிட்டல் பக்தர்களுக்கு  ரசிக்காதே)

கடவுளைப் பற்றியும் ( கேசாதி பாதம்  வருணித்து ) எழுத  எனக்கு முடிந்தது எல்லாம் அவனருள்.....!

கண்டேன் நான் கண்ணனை

கார்மேக வண்ணனைக்

குருவாயூர் கோவில் நடையில்

கருநிறம் சுருட்டைமுடி

ரத்தினம் பதித்த தலையணி

மயில் பீலி செருக

வெண்ணிறப் பிறை நெற்றி ,

மேல்நோக்கி இடப் பெற்ற

குறியுடன் முடியும்

நெற்றியும் கண்ணாரக்

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

விபுவே.!அசைகின்ற புருவங்கள்

அடியில் அருள்தரும் உன் கண்கள்

ஒளிவீசி என் அகம் குளிர்விக்கக்

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

எடுப்பான நாசி கண்ணாடிக் கன்னங்கள்

சுடரிடும் மகர குண்டலங்கள்  அசைந்தாட,

ஒளிவீசும் முத்துப் பற்கள் செவ்விதழ்களின்

நடுவே பளீரிடப் புன்னகைக்கும் உன் முகம்

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

இரத்தினம் பதித்தக் கை வளைக் குலுங்க

செந்தளிர் விரல்கள் மீட்ட

வேணுகானம் காற்றில் தவழ

நாத கீதந்தனில் எனை மறந்து

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

மென் கழுத்தில் மணிமாலைகள்

மலர்மாலைகள் தொங்க

நிற மாலைகளில் வண்டினம் வந்தாடக்

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

சந்தண மணம் பரப்பும் உன்

திருமேனியில் உலகமே  ஒன்றியிருந்தும்

மெல்லிடையோய் பொன்னிறப் பட்டாடையுடன்

கதிர் பரப்பும் மணி அரைஞாணின்

சலங்கைகள் சல சலக்கக் கண்டு

நீலவண்ணக் கண்ணா எனை மறந்து

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

அழகு தொடை இரண்டும் பருத்தவை

அழகுடன் உறுதியும் கலந்தவை

மனம் மயக்கும் கலங்கடிக்கும்

எனவே பட்டாடை மறைத்தனவோ

காணும் கணுக்கால்பிடித்து வணங்கக்

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

உன் கழலடி தொழலே இன்பம்

அறியாமையில் மூழ்கியவர்களை

மந்தார மலையை உயர்த்தும் ஆமைக்கு

ஒப்பாக உள்ளது உன் நுனிக்கால்

அடைக்கல மடைந்த  என் அறியாமை

துன்பங்கள் களைய வேண்டியே

( கண்டேன் நான் கண்ணனை )

குருவாயூரின் தலைவனே அருட்கடலே

கிருஷ்ணா.! உன் உறுப்புகளில் திருவடிகளே

சிறந்தவை மோட்சம் தருபவை தலைவைத்து

பற்றவே வந்த எனைக் காத்தருளக்

( கண்டேன் நான் கண்ணனை.)

 கண்ணன் கவிதை நாராயணீயம் நூல் படித்ததால் முடிந்தது

  பொழுது போக்க வாசலில் வந்த எனக்கு ஒருபதிவு எழுதவிஷயம்கிடைத்துவிட்டது