மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா....

                 

            மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா...

            -------------------------------

(சில நாட்களுக்கு முன் நான் குருவாயூருக்கு நாராயணீய பாராயணம் செய்யச் சென்ற என் மனைவியுடன் சென்றிருந்தேன். பாராயணம் முடிந்து அவர்கள் மலையாளத்தில் கண்ணனை உணவு உண்ண அழைப்பதுபோல் ஒரு பாட்டுப் பாடினார்கள்.அதன் பொருள் எனக்கு அரைகுறையாய் விளங்கியது. வந்தது முதல் நானும் ஒரு பாட்டு எழுத வேண்டும் என்று ஏனோ தோன்றியது. முயன்றிருக்கிறேன் அதுவே கீழே.)  

கோவிந்தா ஹரி கோவிந்தா ஹரி

கோவிந்தாஹரி கோவிந்தா.! ( கோவிந்தா...)

வெய்யிலில் ஓடி மண்ணிலே ஆடி

மேனி தளர்ந்தது போதுமே செல்வா

மண்ணுண்டவன் நீ என் கையால் இங்கு

மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா  ..............( கோவிந்தா ஹரி...)

பசியால் வாடியே மங்கிய நின் முகம்

சோர்ந்ததே கண்ணா அதைக்

காணவே உன் தாய் எனக்குத் தாங்காதே

அதனால் மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடி வா ......( கோவிந்தா ஹரி....)

.வற்றல்,பொரியலும் சாம்பாரும் சாதமும்

கட்டித்தயிர் கலந்து நான் தருவேன்

வேண்டிய வெண்ணை நெய்யும் கலந்து

மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடி வா.         ......( கோவிந்தா ஹரி....)

இனிக்கும் கனிவகை மூன்றும் உண்டு

ஊறுகாயுடன் பபபடமுண்டு பாயசம்

பணியாரம் எல்லாம், உண்டு மகிழ்ந்திட

மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா.       ......( கோவிந்தா ஹரி....) 

பாலும் பழமும் கிண்ணத்தில் வைத்தே

கோபியர் உன்னைச் சுற்றி ஆடியே

வாவென்றழைத்து உன் வாயினில் ஊட்ட.

மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா.         ( கோவிந்தா ஹரி.....)

கொம்பும் குச்சியும் அக்குளில் வைத்திடு

ஆடும் பம்பரம் அரையினில் செருகிடு

அன்னிய்ர் எவரும் வந்தெடுக்க இயலுமோ

மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா.          ( கோவிந்தா ஹரி....)

கெட்டித்தயிரும், பருப்பும் வெண்ணையும்

சப்பிகொட்டியே நீ உண்டால் கண்ணா

கார்நிற மேனியும் கருத்தும் மினுமினுக்கும்

மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா.           ( கோவிந்தா ஹரி.....)

            

காகம் கொண்டு போய். நாயும் கொண்டு போய்

பூனை கொண்டு போய் , யார் கொண்டுபோயினும்

செல்வா, கிண்ணத்தில் இருப்பது தாராளம்

மாமுண்ணவே கண்ணா ஓடிவா.           ( கோவிந்தா ஹரி.......)

--------------------------------------- 
( நான் பத்து வயதாயிருக்கும்போது என் தந்தை வழிப் பாட்டியுடன் சில காலம் எங்கள் கிராமத்தில் கோவிந்தராஜபுரத்தில்  இருந்தேன். அவர் அக்காலத்தில் தினமும் காலையில் பாடும் பாட்டின் சில வரிகள் ஏனோ இப்போது  நினைவுக்கு வருகிறது ” ஐயனே உம்முடைய அழகான பாதத்தை நான் அர்ச்சித்திருப்பதும் எப்போ.”)
--------------------------------------------------------------