ஆசிவேண்டி

                                                             ஆசி வேண்டி

guess who

        எண்ணில்  அடங்கா  எண்ணங்கள் ,
               கண்ணில்   அடங்கா  காட்சிகள்.
               சொல்லில்  அடங்கா  சொற்கோர்வைகள்
               இவை  எதிலும்  அடங்கா  நினைவுகள்,
               என்று  எங்கும்  எதிலும் நீக்கமற ,
               நிறைந்திருக்கும், பரம்பொருளைப
               பேச  அல்ல  இந்தக்  கவிதை.

நினைப்பினும்  நினைக்காதிருப்பினும்.,
என்னுள்  நிகழும்  ரசாயன  மாற்றம்,
அன்றைக்கின்று  குறைந்திலை  அளவில்
உணர்ந்த  ஒன்றை அளவில்  ஒடுக்க
முற்பட  முயல்தல்  பேதமையன்றோ ...

             இரட்டைக்  குழலுடன்,
             பூரித்தெழும்  அழகுடன்,
             பதினாறின்  பொலிவுடன்,
             பரிமளித்த  பாவை  முகம்,
            அன்று  கண்டதேபோல்
            இன்றும்  நினைவிலாட,
            காட்சிகள்  விரிய  விழித்தே
            காண்கிறேன்  கனாவல்ல.

மாறுபட்ட  சாதி,  வேறுபட்ட  மொழி,
என்றே  இருப்பினும், ஒன்றுபட்ட  உள்ளம்
கொண்டிணைந்த அவள்  எழில்
நிலவைப்  பழிக்கும்  முகம்,
அதில்  நினைவைப்  பதிக்கும்  கண்கள்,
கைத்தலம்  பற்றும்  முன்னே
என்னைத  தன்பால்  ஈர்த்த  அவள்
நடை,குரல் அதரங்  கண்டும்
செருக்கொழியாது  உலவும்,
மயில், குயில், பவழங் கண்டும்
மிடுக்கொழியாதிருந்த  நான்,
அவளருகே  இல்லாதிருக்கையில்,
படும்  பாட்டைப்  பாட்டாக்கியதும்

            உயிர்த்துடிப்பும் , உள்ளத்திமிரும்
            தினாவட்டும்  நிறைந்த என்
            நெளிவும்  சுளிவும்  கண்டவள்
            என்  குறைபாடு  கண்டு, ஆற்றாமையால்
            ஊடல்  கொண்டு  சுழித்த  முகம்  சகியா  நான்
            விபத்தில்  விளைந்த  வித்தின்  விளைவே,
            என்  குறைக்கிலை  காரணம் நான்
            காண்பார்  விழிக்  கோணந்தான்
            என்றே  தேற்றும்  காலங்கள்,
            வாழ்வில்  நிலைக்கும்  தருணங்கள்.

என்  குறையிலும்  நிறை  காணும்.
அன்பின்  பாங்கில்  திளைப்பதும்,
சொல்ல நினைத்ததை  சொல்லும்  முன்பே,
இதுதானே  அது  என்றே  இயம்பிடும்,
இயல்பு  கண்டு  நான்  வியப்பதும்...

             எண்ணத்  தறியில்  பின்னிப்  பிணைந்து
             இழையோடும்  நினைவுகளூடே
             அவளுள்  என்னையும்  என்
             உடல் ,பொருள், ஆவி  அனைத்திலும்
            அவளை  எண்ணுகையில்  தோன்றுவது,
            ஆயிரமுண்டு  பதிவிலடங்க்காது ,
            பகிர்தலும்  இங்கியலாது, இருப்பினும் ....

எங்கள்  வாழ்வும்  வளமும்  நீ  தந்த  வரமே,
அன்றுபோல்  இன்றும்  என்றும்
தொடர   ஆசி  வேண்டும் 

“

இன்றவள்