சில எண்ணங்கள் எழுத்தில்

                                    சில எண்ணங்கள் எழுத்தில்
                                     ---------------------------------------
வலை நண்பருடன் ஒரு நாள் என்னும் பதிவு எழுதியபின்  இந்தமாதிரி பதிவு எதிர்பார்க்கப்பட்டிராது திருமதி.தேனம்மை லக்ஷ்மணன் பதிவர் ஒற்றுமை ஓங்குக என்று பல பின்னூட்டங்களில் எழுதி இருப்பதைப்பார்த்தபின்னும் இந்த மாதிரி பதிவு எதிர்பார்க்கப் பட்டிராது

ஒரு சில நிகழ்வுகளை உடனே பகிர்ந்து கொள்ள மனம் துடிக்கும். ஆனால் ஏதோ சில காரணங்கள் அதைத் தள்ளிப் போடவைக்கும் வலையுலக நட்புகள் பற்றிப் பலருக்கும் பல அபிப்பிராயங்கள் இருக்கும் . நம்மைப் பின்னிப் பிணைக்கும் காரணம் ஒன்றே இருக்கமுடியும் நம் எண்ணங்களுக்கு வடிகாலாய் நாம் எழுதுவதைப் பலர் படிக்கிறார்கள் அதில் ஒரு சிலர் நம்மை மகிழ்விக்க ஊக்கமளிக்கும் கருத்துக்கள் இடுகிறார்கள் சிலர் உண்மைக் கருத்துக்களை வெளியிடத் தயங்கி நம் பதிவைத் தாண்டிப் போகலாம் சிலர் காட்டமாக நிர்தாட்சண்யமாகக் கருத்துக் கூறத் தயங்கலாம். தனிமனிதரைத் தாக்காதவரை கருத்து சுதந்திரம் எடுத்துக் கொண்டு மனதில் பட்டதை எழுத ஏன் தயங்கவேண்டும். நாம் எழுத்தைத் தான் விமரிசிக்கிறோம் எழுத்தாளனை அல்லவே. எனக்கு  இந்த வலையுலகில் ஏறத்தாழ ஐந்து ஆண்டுகளாக எழுதி வந்தாலும் புரியாத ஒன்று பதிவர்கள் ஏன் இப்படி இருக்கிறார்கள். பலரும் கடைவாய்ப் பல்லில் கடித்து முன் வாயில் புன்சிரிப்பைத் தவழ விடுபவர்களே அதிகம் ஒரு முறை அப்பாதுரை  “பிறர் நினைப்பது உங்களுக்கு எப்படித்தெரியும்?”.என்று கேட்டு எழுதி இருந்தார். ஏறத்தாழ 77 ஆண்டுகளாக மனிதர்களை சந்திக்கிறேன் பழகுகிறேன் இதை அனுமானிக்க முடியும் என்று நம்புகிறேன் ஆங்காங்கே அவர்கள் இடும்பின்னூட்டங்களையும் படிக்கிறேனே நான் எழுதுவதைப் பலரும் புரிந்து கொள்வார்கள் என்றும் தெரியும் பதிவுலகில் நமக்குச் சிலரைப்பிடிக்கலாம். சிலரைப் பிடிக்காமல் போகலாம் சிலரது கருத்துக்கள் ஊக்கமளிக்கலாம் சிலர் வந்து படித்தால் நமக்குக் கௌரவமாகத் தெரியலாம் சிலருக்கு நம் பதிவு வெளியாவதே தெரியாமல் இருக்கலாம்.  இப்படிப் பலரையும் மனதில் கொண்டு என் பதிவுகள் வெளியாகும் போது நான் அவர்களுக்கு அஞ்சல் அனுப்புவதுண்டு. அப்படி நான் அனுப்புவதைப் பிடிக்காமல் யாராவது இருந்தால் அவர்கள் அதை எனக்குத் தாராளமாகத் தெரிவிக்கலாம்  என் பதிவுகளைத் தொடருபவர்கள் ப்லாக்கர் படி 151 பேர். இவர்கள் என் பதிவுகளைத் தொடர்ந்து படிக்கிறார்கள் என்றாலோ. அதில் சுமார் 20 சதம் வாசகர்கள் பின்னூட்டமிடுகிறார்கள் என்றாலோ என் பதிவு ஒவ்வொன்றுக்கும் சுமார் 30 பின்னூட்டங்களாவது வரவேண்டும். ஆனால் தொடராதவர்களுக்கும் மின் அஞ்சல் அனுப்பியும் பின்னூட்டங்கள் எழுதுவோர் குறைந்த எண்ணிக்கையினரே
.

இதை எல்லாம் பார்க்கும் போது நான் யாருக்காக  எழுதுகிறேன் இதனால் எனக்கு என்ன பயன் என்னும் எண்ணங்கள் தோன்றுகின்றன. நான் பொழுது போக்குக்காக எழுதுவதும் என் எண்ணங்களைக் கடத்த வேண்டும் என்பதற்காகவும் தான் என் எண்ணங்களும் சிந்தனைகளும் பெருவாரியான வாசகர்களுக்கு உடன்பாடாக இல்லாமல் இருக்கலாம். இருக்கட்டுமே. அதை தெரிவிப்பதில் யாருக்கு என்ன நஷ்டம்?. நானும் பலரது பதிவுகளைப் படிக்கிறேன். படித்ததும் என் மனதில் தோன்றுவதைப் பின்னூட்டமாக எழுதுகிறேன் அவர்கள் எழுதிய பகுதியை அப்படியே குறிப்பிட்டு அருமை அட்டகாசம் போன்ற வரிகளை உபயோகிப்பதில்லை. இது பல பதிவர்களுக்கும் தெரியும் உள்ளதை உணர்ந்தபடி நான் எழுதும் பின்னூட்டங்களுக்கும் வரவேற்பு இருப்பதும் தெரியும் I DON'T SAY YES WHEN I MEAN NO....!

பொதுவாகவே என் எழுத்துக்கள் சற்றே சீரியசானவை. நகைச் சுவையாக எழுத எனக்குத் திறமை போதாது. பதிவுகள் மொக்கையாக இருந்தால் பின்னூட்டம் இடுபவர்களுக்கு சங்கடம் இல்லை. ரசிப்பதை எழுத்தில் கூறுவதும் எளிது.கனமான தலைப்புகளில் எழுதும்போதோ பிறரது நம்பிக்கைகளை( அவை பகுத்தறிவுக்கு ஒவ்வாததுஎன்று நான் நினைத்து) எழுதும் போதோ மாற்றுக் கருத்துக்கள் வரலாம்.  நிலவிவரும் ஏற்றதாழ்வுகளுக்குக் காரணம் நம் சமூகப் பின்னணியே என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது. அதை நான் பதிவிடும் போது யார் மனமும் தனிப்பட்ட முறையில் புண்படக் கூடாது என்பதில் கவனமாக இருக்கிறேன் மேலும் என் பதிவுகளில் காணும் விஷயங்கள் ஒரு முன்னேற்றப் பாதைக்கான கலந்தாடல்களை ஏற்படுத்த வேண்டும் என்பதும் என் எண்ணம் ஆனால் கலந்துரையாடல் என்னும் பெயரில் சிலர் என் வாயைப் பிடுங்கி வார்த்தை விளையாட்டில் இறங்க முற்படும் போது மனசு வலிக்கிறது.கருத்துக்களைத் தெரிவிக்கும் போது யார் சரி யார் தவறு என்று எண்ணுவது சரியல்ல என்றே நினைக்கிறேன் மாறுபட்ட கருத்துக்கள் எதாவது இருந்தால் பதிவில் பின்னூட்டமாகத் தெரிவிக்கலாம். பலரும் படித்து அவரவர் முடிவை நிர்ணயித்துக் கொள்வார்கள்

நான் என் பதிவுகளில் அவ்வப்போது எழுதிவருவது பிறரது கருத்துக்களைப்  படிக்கும் போது முதலில் We have to unlearn  what we have already learnt என்று கூறுவது வழக்கம். இல்லாவிட்டால் நம் சிந்தனைகள் நம்மை விருப்பு வெறுப்பின்றி அணுக விடாது. நான் எப்போதும் கனமான பொருளில் எழுதுவதை குறைத்துக்கொண்டு வருகிறேன் நான் அறிந்தவரை மொக்கையாகப் பதிவுகள் எழுதினால் வாசகர்கள் துன்பப் படுவதில்லை. எதையும் யோசித்துக் கருத்திடும் தேவை குறையும்

எனக்குப் புரியாத  விஷயங்களில் ஏன் பல பதிவர்கள் தங்கள் சுயத்தை வெளிப்படுத்தத் தயங்குகிறார்கள் என்பதும் ஒன்று. உண்மைப் பெயரை மறைத்து புனைப் பெயரிலும் புகைப்படங்களை வெளியிடத் தயங்குவதிலும் என்ன பலன் கிடைக்கிறது புரிவதில்லை. மேலும் சக பதிவர்களைத் தொடர்பு கொள்ள ஏதுவாக்கும் அஞ்சல் முகவரியும் இருப்பதில்லை தொடர்பைத் தவிர்க்கிறார்களோ என்று சந்தேகம் எழுகிறது.இப்படி இருக்கும் போது வலையுலக நட்பு பற்றி பேசுவது சரியாய்த் தோன்றவில்லை.வலையுலகில் நட்புகள் மிகக் குறைவே அறிமுகங்கள் என்று வேண்டுமானால் எடுத்துக்கொள்ளலாம்

 இன்னொரு விஷயம் பின்னூட்டங்களை பிரசுரிப்பதில் அவர்களுக்கு இருக்கும் மட்டறுத்தல் என்பதாகும். பெயரில்லாமலோ. தனிப்பட்ட முறையிலோ தாக்கும் பின்னூட்டங்களைத் தவிர்ப்பதில் நியாயம் இருக்கலாம் ஆனால் சில பின்னூட்டங்கள் காரணம் தெரிவிக்கப் படாமல் இருட்டடிப்பது எனக்கு விளங்காத ஒன்று.

நான் இன்னும் சில விஷயங்களைக் கவனிக்கிறேன் பதிவுக்குப் பின்னூட்டம் இடும்போது அது பதிவில் கண்டிருந்த விஷயங்கள் தவிர சில சமயம் அவரவர் மேதா விலாசத்தைப் பறை சாற்றுவதாகவும் படுகிறது பதிவுகளுக்கு வரும் பின்னூட்டங்களுக்கு மறு மொழி எழுதுவது பின்னூட்டம் எப்படி ஏற்கப் பட்டிருக்கிறதுஎன்பதைத் தெரியப் படுத்தும் 

பெங்களூருவில் இரண்டாண்டுகளுக்கு முன் ஒரு பதிவர் சங்கமம்  திருமதி ஷைலஜாவின் முயற்சியால் நடை பெற்றது. நானும் சென்றிருந்தேன் சுமார் எட்டோ ஒன்பதோ பேர் வந்திருந்தனர். சந்திப்பு காணொளியாகவும் படமெடுக்கப்பட்டது. அதற்கு பின் எந்தப் பதிவருடனும் தொடர்புஇல்லை. ராமலக்ஷ்மி அவ்வப் போது பதிவுக்கு வருவார். நானாக எந்தசந்திப்புக்கும் ஏற்பாடு செய்யமுடியாத உடல் நிலை. அஞ்சலிலொ பதிவிலோ தொடர்பிலாவது இருக்கலாமே. என் பதிவுகள் சிலவற்றை அனுப்பியும் எந்த தொடர்பும் இல்லை. 
என்னவோ மனசில் பட்டது அநேகமாகப் பதிவாகி விட்டது இப்படித்தான் எதையோ எழுதத் துவங்கி எதையோ எழுதுவதும் சில நேரங்களில் என்னால் தவிர்க்க முடியாததாகி விட்டது 
வலையுலகில் அறிமுகங்கள் அதிகம் நட்பு மிகவும் குறைவு என்பதே என் எண்ணம்.உங்கள் கருத்துக்களையும் பகிரலாமே 
இப்போதுதான் வெங்கட் நாகராஜின் பதிவில் படித்தேன் மனிதரில் இருக்கும் நல்ல விஷயங்களை விட்டு குறைகளையே ஏன் சிந்திக்க வேண்டும் என்று. இருந்தாலும் விருப்போ வெறுப்போ இல்லாமல் மனதில் பட்டதை எழுதி விட்டேன் கருத்துக்களில் மாற்றம் ஏதுமில்லை. 

        .