தனிமைப் பறவை 2016

                                        தனிமைப் பறவை 2016
                                       --------------------------------
 கவிதை மாதிரி எழுதி நாட்களாகி விட்டன. நானும் ஒரு சில ஆங்கிலக் கவிதைகளுக்குத் தமிழாக்கம் கேட்டுச் சோர்ந்து போய் விட்டேன் 2011-ல் நான் எழுதிய ஒரு தமிழாக்கக் கவிதை நினைவுக்கு வந்தது. அப்போது வெறுமே  என் தமிழாக்கத்தை மட்டுமே வெளியிட்டிருந்தேன் இப்போது என்னை எழுதத் தூண்டிய ஆங்கிலக் கவிதையும் சேர்த்து வெளியிடுகிறேன் ஆங்கிலத்தில்செல்வி மாதங்கி மாலி 2011-ல்  எழுதியது. இரண்டையும் படித்துக் கருத்துக் கூறுங்களேன் 
மாதங்கி மாலியின்  ஆங்கிலக் கவிதை
------------------------------------------------------- 

The dusk was a rage of red

And melted away, was gold

The breeze was a welcome bliss

But in came a cruel cold.

The sun was away for a while

Stars, waiting for the moon

The sky was an empty heart

Oh Night! Be here soon.

Through the gray, gold and red

Fluttered a little lone bird

"Where were his friends"? I wondered

And it seemed, for a moment- he heard.

"What had kept you back?

Why did you wait so long?

Is it for a grain of rice?

Or some poet's sad- bird song?

You flutter as you fight with the breeze

Your wings growing tired as I see

What had kept you back- waiting?

While you watched your friends fly, free?

Fly home safe, little bird

Worry not, for the grain of rice

Your little ones wait for you, back home

Keep them safe from a world of lies

.

Return to them, help them live

Return to them, to life

For rice is rice, and song- a song

But life- not something rife"!

He fluttered along- soon, was gone

The sky now dark- an empty space,

I closed my eyes, to feel through the sky

And I found his little wings' pace.

He was home, he was safe

That was all, I needed to know

The night was here- and so was the cold

"Au Revoir, little bird- for now, I must go"

நான் எழுதிய்து ( மொழிபெயர்ப்பு அல்ல கருத்தை எடுத்தாண்டு எழுதியது)

------------------------------------..

 மஞ்சள் வெயில் மாலை மதி மயங்கும் வேளை
ஆதவன் மேற்கே மறைய மறைய
செக்கர் வானச் சிவப்பினூடே கருமேகம்
களைகட்ட ,இருட்டு கோலோச்சத் துவங்க
மென்காற்று வீச மெய் குளிரத் துவங்கியது.

அகண்ட வானில் புள்ளினங்கள் அழகாக ஓர்
ஒழுங்கில் சீராகப் பறந்து தத்தம் கூடுகள் நாட,
எல்லாம் சென்றதைக் கண்ட நான்
தூரத்தே தன்னந்தனியே ஒரு சிறு பறவை
ஆயாசத்துடன் பறந்து வருதல் கண்டேன்.

“புள்ளே நீ ஏன் பின் தங்கி விட்டாய்.?
சிறகில் வலிமை குறைந்ததோ ?
உன் குஞ்சுகளுக்கு இரை கிடைக்க நீ
வெகுவாகப் பாடுபட்டாயோ.?
தானியங்கள் சிதறிக் கிடக்க வில்லையோ.?
புழுக்கள் மண்ணுக்கடியில் பதுங்கி விட்டனவோ?
இரையின்றி நீ சென்றால் அவற்றின்
ஏமாற்றம் தாங்க முடியாததோ.?

இருந்தாலும் சின்னப் பறவையே
உன் கூட்டம் விட்டு நீ பின் தங்கிச் செல்வது
எனக்கு என்னவோ போல் தோன்றுகிறது
இருட்டி விட்டால் உனக்குப் பாதை தெரியுமா.?
விரைவாய் சிறகசைத்துச் செல் சின்னப் பறவையே
தனியே இருத்தல் இவ்வுலகில் கொடிது.

நான் கண்களை மூடிக் கொள்கிறேன்.
நீ உன் சிறகசைப்பை விரைவாக்குகிறாய்
இருட்டினூடே நீ மறைந்து விடுகிறாய்.
உன் கூட்டிற்குள் சேர்ந்து விடுகிறாய்.
உன் குஞ்சுகள் ஆர்பரிக்க உன் அலகால்
அவற்றுக்கு ஆகாரம் ஊட்டுகிறாய்.

நன்றாயிரு பறவையே .நீ நலமாயிரு.
உன் நலம் நாடி கண்களை விழிக்கிறேன்.
சென்று வா என் சின்னப் பறவையே.”
-------------------------------------------------