இன்னாசெய்தாரை...........

                                   இன்னாசெய்தாரை............
                                   --------------------------------

”செல்வி வேலை செய்யத் தொடங்கும்  முன்   இந்தக் காப்பியைக் குடி”

”அம்மா இன்று நான்விரதம்  மாசி செவ்வாய்”

”அதென்னடி விரதம் நான் கேள்விப்படாதது”

”எங்கள் ஐயாவும்  அம்மாவும் சொன்னார்கள் நானும்  இருக்கிறேன் எதையும்  சாப்பிட மாட்டேன்”

பத்து பனிரெண்டு வயதுக்குள் இருக்கும் செல்வி விரதம் இருக்கிறாள் அம்மா அப்பா சொல்லிக் கொடுத்தது என்கிறாள் என்ன விரதம்  ஏன் என்று கேள்வி கேட்கமாட்டாள் பெரியவர்கள் சொல்வதை அப்படியே நம்புபவள் இவள் மட்டுமா அப்படி நம் நாட்டில் அநேகம் பேர் இப்படித்தான் பெரியவர்கள் சொல்வதற்கு காரணம் கேட்கமாட்டார்கள் அவ்வளவு பணிவு நம்பிக்கை இந்தப்பெரியவர்களுக்குத் தெரிந்ததைதானே அவர்களும் சொல்லிக் கொடுப்பார்கள் அவர்கள் வளர்ந்தவிதம்  அப்படி

இந்த செல்வி என் வீட்டில் வேலைக்கு வந்ததே எதேச்சையாகத்தான் மூன்று சகோதரிகளுடன்  பிறந்தவள்  இவளுடைய அக்கா அடுத்த வீட்டில் வேலை செய்பவள் வீடு கூட்டி பாத்திரம்  தேய்ப்பது வேலை  எனக்கும்  வேலைக்கு ஆள் வேண்டித் தேடிக் கொண்டிருந்தபோது ராணி அதுதான்  செல்வியின் அக்கா சொன்னாள்

 ”என் தங்கையை வேலைக்கு அனுப்பட்டுமா வீட்டில் சும்மாத்தான் இருக்குது சொன்னவேலைகளைச்  செய்வாள் உங்களுக்கு தோன்றியதைச் சம்பளமாகக் கொடுங்கள்”

செல்வியும் வந்தாள் மிகவும் சின்னப் பெண் என்ன வேலை செய்ய முடியும் இருந்தாலும் வீடு கூட்டி துடைக்க முடியும் என்று தோன்றியது  செல்வி சூட்டிகையானபெண். நாளாவட்டத்தில் பாத்திரம்  கழுவும் வேலையையும்  கேட்டு வாங்கிக் கொண்டாள் முதல் மாச சம்பளமாக  ரூபாய் பத்து கொடுத்தபோது முகம் சந்தோஷத்தில் மின்னியது

      எனக்குப் பெண்குழந்தைகள் இல்லாத குறையை செல்வி போக்கினாள் வீட்டில் அவளுக்கு எந்த ரெஸ்ட்ரிக்‌ஷனும் இல்லை எனக்கு எந்த பொருளையும்  அதற்கான இடத்தில் வைக்கும்  பழக்கம் இல்லை. எதையும்  எங்காவது வைத்து விட்டுத் தேடுவேன் இது மாதிரி சில ரூபாய்களையும்  சில்லறைகளையும் எங்காவது வைத்து விட்டுத் தேடும் சுபாவமும்  உண்டு  சில நேரங்களில் வைத்த சில்லறைகளை எடுத்தாயா என்று என் மகனிடம்கேட்டு அவன்  வருத்தப்பட்டதும் உண்டு. ஒரு முறை அப்படித்தான்  கால் கொலுசுகளை எங்கோ கழற்றி வைத்துக் கிடைக்காமல் மறந்து போய் விட்டேன்  எங்காவது இருக்கும் என்னும்  நம்பிக்கை.

பல நாட்கள் கழித்து செல்வியின் கால்களில் கொலுசுகளைக் கண்டேன்  அது என்னுடையதுபோல் இருந்தது. இருந்தாலும்  விசேஷ அடையாளங்கள் ஏது மிருக்க வில்லை. செல்வியிடம்  பேச்சுக் கொடுப்பது போல் கொலுசு பற்றிக் கேட்டேன்  அவளது அக்காள் கொடுத்ததாகக் கூறினாள் செல்வி மேல் சந்தேகப் படுகிறேனோ. பாவம் சின்னப் பெண் தவறாக எதையும்  கேட்டு விடக் கூடாது

 இருந்தாலும் மனசில் உறுத்திக் கொண்டிருந்ததுஒரு நாள் அவளக்கா ராணியிடம்  செல்வியின் கொலுசு பற்றிக்கேட்டேன் என்ன விலை கொடுத்து எங்கு வாங்கினாள் என்று கேட்டேன்

”அம்மா அது நீங்கள் கொடுத்தது என்றல்லவா செல்வி சொன்னாள்  அது நீங்கள் கொடுத்ததில்லையா”

எனக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாகப் புரியத் தொடங்கியது  அதைப் பெரிசு பண்ண வேண்டாம்  என்று அவள் அக்காவிடம் கூறினேன்

ஓரிரு நாளைக்குச் செல்வி வேலைக்கு வரவில்லை பிறகு வந்தவள் அந்தக் கொலுசை என்னிடம்  கொடுத்து விட்டு  அழுது கொண்டே சொன்னாள் செல்வியின் அக்கா அவர்களது அப்பாவிடம் சொல்லப்[ போக அவர் செல்வியை நையப் புடைத்து விட்டு செல்வியிடம் அதைத் திருப்பிக் கொடுக்கச் சொல்லி யிருக்கிறார்

 செல்வி அவற்றைத் திருப்பிக் கொடுத்துவிட்டு பெரிய மனுஷி போல் என்னிடம் சொன்னாள்

”அம்மா இருந்தாலும் உங்களுக்கு கவனக் குறைவு அதிகம் நானும் எத்தனையோ முறை அங்குமிங்கும்  இருக்கும் சில்லறையை எடுத்திருக்கிறேன்   நீங்கள் வீட்டு அண்ணாவிடம்  கேட்டதையும் பார்த்திருக்கிறேன் எது  காணாமல் போனாலும் உங்களுக்குத் தெரியாது .  கொஞ்சம்  கவனமாகவே இருங்கள் நாளையிலிருந்து  வேலைக்குப் போக வேண்டாம் என்று அப்பா சொன்னார்”  என்றாள்

 ”செல்வி வழக்கம் போல நீ வேலைக்கு வா நிற்க வேண்டாம் பிறரது பொருளுக்கு ஆசைப்படாதே  நானே நீ கொலுசுகளை எடுத்தது பற்றிப் பெரிதாக நினைக வில்லை. கவனக் குறைவாக இருப்பதும் என்  தப்புதானே” 

 என்று சொல்லி அவளுக்கு அன்று ஏதும்  விரத மில்லையே என்று கேட்டு விட்டு காப்பி பலகாரம் கொடுத்தேன் 

  என் நண்பிகள்  மீண்டும் செல்வியை வேலைக்கு வைத்துக் கொண்டிருக்கக் கூடாது என்றார்கள் கண்ட இடத்தில் பொருளை வைப்பதுதானே ஏதும் அறியாச் சிறுமியை அந்தப் பொருள் என்னை எட்டு என்னை எடு என்று ஆசையைக் கிளப்பி விட்டது. நம் தவறுக்கு  நாமும் பொறுப்பல்லவா  மேலும் சின்னப் பெண் திருந்த ஒரு வாய்ப்பும் கொடுக்க வேண்டுமல்லவா