சில உப நினைவுகள்

                       
                              சில உப நினைவுகள்
                              ----------------------------------

பொல்லான் என்பரோ,புனிதன் என்பரோ,
கல்லான் என்பரோ,கலைஞன் என்பரோ,
சொல்லா வசைகள் சொல்வரோ,
சூழ்ந்து நின்று புகழ்வரோ
எல்லாம் சொல்லித் தூற்றிடினும்,
ஏதும் சொல்லாது வாழ்த்திடினும்,
மண்ணில் நானோர் ஒளிவட்டம்.
மற்றவ் வட்டம் நோக்கிடுவோர்,
கண்ணிற் காண்பது அவரவர்தம்
காட்சி அன்றி வேறாமோ.?

 தொழிலக உப நினைவுகள்

 மாற்றலாகி சென்னையில் பவர் ப்ராஜ்க்ட்ஸ் டிவிஷனில் எங்கு மாற்றல் ஆகி எந்த சைட்  என்று தெரியாத நிலையில் இருந்தபோது விஜய வாடா அனல் மின்ன்  நிலைய  நிர்மாணப் பொறுப்பை ஏற்க ஒரு உதவி பொது மேலாளர்  சென்னையில் வந்திருந்தார் என்னைப் விஜய வாடா வர விருப்பமாஎன்று கேட்டார்  நான் என்  நிலையை விளக்கி என்னை நிர்வாகம் சரியாக நடத்த  வில்லை என்று குறை கூறினேன்   அப்போது அவர் ஒரு கதை கூறினார்

ஒரு ஊரில் ஒரு பெரியவர் இருந்தார் அந்த ஊர் மக்களின் கஷ்டங்களுக்கு ஆறுதல் கூறி தேற்றுவார் மக்களின்  நன் மதிப்பைப் ;பெற்றவர்  ஒரு நாள் அப்பெரியவரின் வீட்டில் ஒரு துக்கம் நிகழ்ந்தது அடக்கமுடியாமல் அழுது கொண்டிருந்தார் ஊர் மக்கள் அவரிடம்  சென்று ஊருக்கே ஆறுதல் கூறும் நீங்கள் இப்படி மனம் ஒடியலாமா என்று கேட்டனர் அதற்கு அவர் சொன்னாராம்  துக்கம் என் வீட்டில் அல்லவா    வேறு யாருக்கோ ஆறுதல் கூறுவது போலா என்று கேட்டாராம் அதுபோல்தான் அவரது நிலையும்  என்றார்  நான்  அவர் சொல்ல வந்ததைப் புரிந்து கொண்டேன்

விஜயவாடாவுக்கு நான் செல்ல ஒப்புக் கொண்டதும்  அவர் என்னிடம் அங்கு சென்று வரும் ஊழியர்களுக்கு அவர்களின்  பிள்ளைகளுக்கு பள்ளியில் இடம் கிடைக்க வேண்டியதைச்செய்யச்  சொன்னார்

       விஜயவாடா சென்றதும் அனல் மின் நிலையம் கட்டப் படப் போகும் இடம் பார்க்கச் சென்றேன் கொண்டப்பள்ளி என்னும் ரயில் நிலையத்திலிருந்துதான் வந்து சேரும் கட்டுமானப் பொருட்கள் எடுத்துவரப் படவேண்டும் ஒரு சூபர்வைஸர்  ஏற்கெனவே பணியில் இருந்தார். அவருக்கு நான் அங்கு வந்ததே பிடிக்கவில்லை. என்று சிறிது நேரத்திலேயே தெரிந்து விட்டது. எனக்குக் கீழே பதில் சொல்லும் நிலை அவருக்கு ரசிக்கவில்லை

   விஜயவாடாவில் பென்ஸ் சர்க்கிள் அருகே ஆஃபீஸ் அமைந்திருந்தது அருகேயே வீடு பார்த்தேன். படமட்டாவில் NSM PUBLIC SCHOOL  நல்ல பள்ளி என்றறிந்து அங்கே சென்றேன். அது மாண்ட்ஃபோர்ட் குழுமத்தாரால் நடத்தப் படுவது என்று தெரிந்தது நான் கூனூரில் படித்த பள்ளியும் அவர்கள் நிர்வாகத்துக்குட்பட்டதே. என்னை அந்த ப்ரின்ஸிபாலிடம் அறிமுகப் படுத்திப் பேசிக் கொண்டிருந்தபொது, அவர் கூனூரில் அதே பள்ளியில் எனக்கு மூன்று வருடம் ஜூனியர் என்று தெரிந்தது. பள்ளியில் பிள்ளைகளுக்கு இடம் கொடுத்தால் பள்ளிக்கு நாங்கள் என்ன செய்வோம் என்று அவர் பேரம் பேசினார். அந்த மாநிலத்துக்கே மின்சாரம் தரப்போகும் அனல் மின் நிலையம் நாங்கள் தருவோம் என்றெல்லாம் கூறி பள்ளியின் முன்னேற்றத்துக்கு எங்களிடமிருந்து கணிசமான உதவி எதிர் பார்க்கலாம் என்று கூறி வரப்போகும் ஊழியர்களின் பிள்ளைகள் படிப்புக்கு உத்தரவாதம் பெற்றுத் திரும்பினேன்.

இதைப்பற்றி எல்லாம் எழுதும்பொது வேறுசில நினைவுகளும் வருவதை தடுக்க முடியவில்லை நான்பள்ளி இறுதி படிப்பு முடித்தவுடன்  வேலைதேடி அலைந்ததை முன்பே எழுதி இருக்கிறேன் அந்த நேரத்தில் ஒரு விளம்பரத்தில் எச் ஏ எல்லில் பயிற்சிக்கு ஆட்கள் வேண்டும் என்றி ருந்தது  மூன்றாண்டுகள் பயிறசி  முடிந்ததும் B  மெக்கானிக்காக பதவி  வெற்றிகரமாக முடிந்த பயீற்சிக்கு பின் வேலை  சம்பளம் தினம்  ரூ ஒன்றுடன் பத்தணா ப்ளஸ் ரூ 39 அலவன்ஸ்

 அப்பொதெல்லாம் மெகானிக் என்றல் ஏதோ காருக்கு அடியில் படுத்து வேலை செய்வது என்னும் எண்ணமே வரும் காலம்மாறி நான் எச் ஏ எல்லில்லிருந்து அம்பர்நாதுக்கு அனுப்பபட்டதும்  இரண்டு ஆண்டுகள்பயிற்சி  முடிந்ததும் எச் ஏ எல்லில்சூப்பெர்வைசராகப்பணி  மாதம் சம்பளம் ரூ 210 /-- காலம் மாற ஒரு வழி  அப்படி இருந்த நான்  என்னைப் பற்றிக் குறை கூறுவது தவறு  என்றேநினைக்கிறேன் 

 நன் அடிக்கடி எழுதுவது you get what you deserve  அப்படித்தான் நடந்திருக்க வேண்டும் ஆட்டுக்கு வால் அளந்துதான் வைக்கப்பட்டு இருக்கிறதோ